24. THE END!!

Dat was het dan 10,5 maand in Azië!! Zoveel gezien en meegemaakt, maar aan de andere kant is de tijd ook voorbij gevlogen, ik kan niet beseffen dat ik al zolang weg ben!

Eerst nog even de afgelopen 2 weken, ik ben namelijk nog in Penang geweest, waar ik de prachtige street art heb gezien, met het treintje Penang hill opgeweest ben en naar het grappige upside down museum. In Langkawi heb ik helemaal niks gedaan alleen heerlijk op het strand gelegen, op Perhentian Island eigenlijk hetzelfde haha, maar nog wel een dagje een snorkeltocht gedaan waarbij ik oa haaien en een schildpad heb gezien! En in Cherating ben ik als afsluiter ’s nachts schildpadden gaan spotten op het strand, hoe ze aan land komen, een kuil graven en zelfs het eieren leggen hebben we gezien, wat een prachtige beesten, geweldig om dit nog even mee te pakken!!

Verder wil ik vooral even terugblikken op mijn hele reis. Laat ik beginnen met wat facts & figures: 10,5 maand, 317 dagen, 10 landen, +/- 120 verschillende slaapplekken, in Kinabatangan (Maleisisch Borneo) was ik met 11074 km het verst verwijderd van Nederland, 14 vluchten (waarvan ik er bij eentje naar buiten gesprongen ben en oh ja (ik zal hem zelf maar even inkoppen) ook nog eentje gemist, waardoor het er eigenlijk 15 hadden moeten zijn), 3 antibiotica kuren (tja ook dat hoorde erbij, geloof dat ik er deze reis meer gehad heb dan in de rest van m’n leven), 57 boeken gelezen, zo’n 8500 foto’s om uit te zoeken, en mijn waardevolste souvenir 13 gevulde bladzijden in mijn paspoort vol stickers en stempels van alle landen!

Na zo’n lange tijd in Azië raak je behoorlijk gewend aan de cultuur en het backpackers bestaan, welke aspecten hiervan zal ik nou gaan missen:

• Wat ik vooral ga missen is de zon en bijbehorende temperatuur!
  
  En dan bedoel ik niet 40+ en de hele dag een doorweekt shirt, maar gewoon lekker een graadje of 30. Ook de bijbehorende kleding, korte broek/topje of een jurkje, helemaal fijn! Ik ben dan ook behoorlijk bang voor het moment dat ik Schiphol uit zal lopen en de Nederlandse vrieskou (ja, zo zal het voor mij voelen vrees ik) tegemoet ga. En de kou niet alleen maar ook de bijbehorende regen, wind, grauwheid, 3 lagen kleding, jassen… blehh! Nu zag ik op de weersvoorspelling dat ze me boven toch wel goedgezind zijn en het vanaf dit weekend lekker weer wordt! Dat komt mooi uit, want ik heb altijd geroepen dat ik pas terug kom wanneer het minimaal 20 graden is en het lijkt erop dat dit helemaal goed gaat komen!
  
• Hoewel ik er momenteel erg naar uit kijk om boodschappen te doen en zelf te koken, weet ik dat ik het Aziatische eten zeker wel zal gaan missen. Fried rice, springrolls, curry’s, roti’s, noodles, alle lekker sausjes, I will miss it! Misschien een uitdaging om te kijken hoever mijn kookkunsten hierbij in de buurt kunnen komen..!
• Dat alles hier zo spotgoedkoop is! Als je twijfelt over een shirtje of om iets nieuws qua eten te proberen, dan kijk je even naar de prijs en denkt agh daar kan ik het niet voor laten. In Nederland zullen alle prijzen en het geld dat je portemonnee uit vliegt zeker weer even wennen zijn (des te meer reden om te hopen dat ik snel een baan/inkomen vind).
• Het besef van de prachtige natuur en al het moois dat er om ons heen is. Hier heb ik bijvoorbeeld zoveel mooie zonsondergangen gezien, prachtige landschappen en genoten van de kleinste dingen. Dit zijn dingen die er in Nederland ook zeker zijn, maar waar we door het gehaaste leven en het feit dat het daar allemaal ‘normaal’ is eigenlijk niet bij stilstaan.
• Wat ik toch vooral zal missen zijn alle ervaringen en het feit dat er elke dag wel iets gebeurd. Elke dag was er wel iets om over te vertellen, had ik iets leuks gedaan, geks meegemaakt of nieuwe mensen ontmoet, hierdoor heb ik dan ook al m’n blogs kunnen vullen en dat was nog maar een kleine greep uit alles! Straks terug in de realiteit zal alles gewoon weer zijn gangetje gaan, iedereen doet zijn eigen ding en veel dagen zullen hetzelfde zijn. En dat is heel normaal en hoort er nou eenmaal bij, maar ik zal al deze nieuwe belevenissen wel missen!

Naast dit alles wat ik zal gaan missen zijn er natuurlijk ook dingen waarvan ik blij ben verlost te zijn / of die in Nederland juist weer fijn zullen zijn:

• Muggen! Nu ben ik blij met elk kruipend en vliegend ongedierte dat ik hier achter kan laten, maar de muggen nog wel het meest. Die beestjes zijn bij lange na niet het ergst, maar wel de enorme JEUK die ze veroorzaken. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik al 317 dagen onafgebroken chronische jeuk heb! En mocht er een dag tussen zitten zonder jeuk dan zit het denk ik wel zo erg tussen je oren dat je het als nog voelt :p
• Er is zeker niet altijd ontbijt inbegrepen, maar als dit wel het geval is, is het altijd toast (mierzoete witte boterhammen) met jam en als je mazzel hebt een ei. Ik weet niet of ze hier denken dat alle westerse mensen dit thuis dagelijks eten, maar ik eet dus echt nooit jam. Het is ok en als het inclusief is zal ik het zeker eten (tja elke cent telt voor een backpacker), maar onderhand komt het toch wel m’n strot uit en kijk ik uit naar mijn eigen ontbijtje!
• Drinkbaar kraanwater! Ik heb er is over na zitten denken, dat ik hier gemiddeld een €1 per dag uitgeef aan het kopen van flesjes water. Dan zul je denken dat is toch niet zoveel, maar over mijn hele reis genomen is dat al gauw rond de €300. Zoveel betaal je in Nederland niet eens per jaar voor al je water (drinken/douchen/wassen etc). Best fijn (en kostenbesparend) dus dat wij in Nederland gewoon uit de kraan kunnen lurken!
• Ik had niet gedacht dat ik het zo erg zou gaan missen: sporten! Voor mijn reis was ik natuurlijk lekker bezig en helemaal fit, nou na 10,5 maand op je luie reet zitten is daar vrij weinig meer van over kan ik zeggen, zowel conditioneel als lichamelijk… Ik kijk er dan ook erg naar uit om vanaf volgende week weer lekker te gaan hardlopen en op m’n matje mijn oefeningen te doen. Ik heb me 2 weken terug (in een vlaag van verstandsverbijstering denk ik) ingeschreven voor een 10km loop in september (samen met Aggie yeah!), dus een goeie stok achter de deur om deze zomer de conditie weer op te bouwen en het lichaam weer in topvorm te krijgen!!
• Ik moet zeggen dat ik enorm goed ben geworden in wachten, een bus die 2 uur later komt, een busrit die 5 uur langer duurt etc, wanneer hij komt komt ie en wanneer je er bent hoor je dat vanzelf, boekje lezen/muziekje op en ik vermaak me wel. Ik wil echt niet weten hoeveel uur ik tijdens mijn hele reis doorgebracht hebt met wachten en busritten!! Maar het is straks toch wel weer fijn dat het openbaar vervoer gewoon komt wanneer het moet komen (alhoewel dat met de ns natuurlijk ook altijd nog maar de vraag is) en dat je ook daadwerkelijk een idee hebt hoelang je over de reis zal doen.
• Na zoveel maanden in een dorm geslapen te hebben ben ik heel makkelijk geworden, leg me ergens neer een ik slaap, hard bed/zacht kussen/licht/geluid/oncomfortabele bussen, no problem ik slaap wel. Maar ik kijk er toch ook wel naar uit om weer naar m’n eigen huisje te gaan met privacy! En nee ik ben niet echt een naaktloper, maar gewoon zo de douche uit kunnen stappen zal toch wel een luxe zijn. Niet eerst na hoeven denken of je alles wel hebt en er dan na het douchen toch achter komen dat je handdoek nog op je bed ligt of je schone shirt op de grond in het water laten vallen… Ook het feit dat je wakker kan worden wanneer jij het wilt en niet ’s ochtends vroeg met dank aan een kamergenoot, er moet namelijk altijd wel iemand een bus halen, op excursie of wat dan ook. Mocht iemand ooit het idee hebben om te gaan backpacken, hierbij enkele tips om je kamergenoten te vriend te houden: geen plastic zakken, hoe zachtjes je ook probeert te doen, die dingen maken een tering herrie! En ik weet dat ik misschien wat neurotische trekjes kan hebben, maar zorgen dat alles in je backpack een vaste plek heeft is echt handig, zo zie je namelijk snel of er nog iets mist, maar voornamelijk kan je alles ook op de tast in het donker vinden en hoef je dus geen licht te gebruiken.
• Ok dit punt had ook bij de dingen kunnen staan die ik zal gaan missen, namelijk het elke dag nieuwe mensen ontmoeten, met ieder zijn eigen verhaal. Ik heb hier enorm van genoten, met zoveel mensen heb ik prachtige, bizarre of grappige dingen meegemaakt en er een lading nieuwe Facebook connecties van over de hele wereld aan overgehouden! Echter is de keerzijde ook dat het in de meeste gevallen heel oppervlakkig blijft en je per dag minstens 5x hetzelfde verhaal verteld. Waar het aan de ene kant dus jammer is ben ik ook weer heel blij om terug te gaan naar mijn echte vrienden! Zo kan ik bijvoorbeeld de keren dat ik gehuild heb van het lachen tijdens mijn reis op 1 hand tellen, waar ik thuis minimaal elk weekend m’n make-up wel een keertje bij kan werken :p

Als ik terugdenk aan al het moois en bizars wat ik meegemaakt en gedaan heb is het lastig om dit in enkele zinnen samen te vatten. Toch heb ik geprobeerd alle hoogtepunten voor mij op een rijtje te zetten. Zo heb ik mijn verjaardag op een olifant gevierd, meegelopen op een jongensschool, me een filmster gevoeld door alle fotomomentjes, op een boerderij gewerkt, een slang boven m’n bed gehad, 8,5 uur op een stoeltje gezeten om het Esala Perahera festival te aanschouwen en in een grotje op het strand geslapen! Heb ik Pim toevallig ontmoet in Vietnam, in lokale kleding mee geweest naar een bruiloftsfeest, gevlogen door de bomen en in een giga boomhut geslapen tijdens de Gibbon Experience, midden in de nacht staan bowlen, getubed in Vang Vieng, een 3 daagse scooter tour gedaan, na een legendarische avond m’n vlucht gemist en gefeest op de jungle en full moon party! Heb ik kerst en oud & nieuw gevierd met mijn voeten in het zand, als kerstdiner patat met een kroket gegeten, stond ik met oud & nieuw midden in de nacht met al m’n spullen op het strand vanwege een ontruiming door brand en ben ik wezen skydiven! 2 geweldige weken gehad met m’n ouders in Cambodja, gecrashed met de scooter, olifanten gevoerd en gewassen, naar een ladyboy show geweest en het flower festival bijgewoond. Heb ik een nacht in een klooster geslapen bovenop een berg, ben ik omgeslagen met een tuktuk/pick-up, heb ik een ballonvaart gemaakt boven Bagan en voor m’n gevoel de langste treinrit uit m’n leven gehad in de overvolle coupe met muziek makende, dronken jongens. Met m’n zwarte gewaad prachtige moskeeën bezocht in Brunei, Orang Utans en krokodillen gespot in het wild, gesnorkeld met haaien en een reuze schildpad,de schildpadden ’s nachts eieren zien leggen op het strand en genoten van de licht/water/muziek shows in Singapore en dit alles met en door alle lieve, bijzondere locals en medereizigers die ik overal ontmoet heb!! Het is toch nog een hele lijst geworden en ik ben vast en zeker nog ontelbaar veel dingen vergeten, maar wat word ik er weer blij van als ik hier allemaal aan terug denk!!

Ik heb dit toch maar mooi even gedaan, het voor elkaar gekregen om deze droom uit te laten komen (als je het echt wilt dan kan het!), alleen gereisd en mezelf letterlijk overeind weten te houden in alle situaties, kortom een onvergetelijk avontuur dat niemand me meer afneemt!!

Zelf vond ik het erg leuk om al mijn blogs te schrijven, een geweldige herinnering om dat nu allemaal bij elkaar te hebben! Maar ook super leuk dat er zoveel mensen waren die het telkens weer gelezen hebben, alle enthousiaste reacties en iedereen die met me mee heeft geleefd bij de goede en de mindere momenten. Uit het feit hoeveel appjes ik de afgelopen dagen heb gehad van mensen die zeggen nog een week/nog een paar dagen en dan ben je er weer, kan ik opmaken dat ik gelukkig nog niet vergeten ben na al deze maanden, maar dat er naast mijzelf gelukkig nog meer mensen zijn die blij zijn dat ik weer terug kom! Ik heb er zin in, tot over een paar dagen!!

Liefs, Claudia

23. Singapore/Maleisië 01apr – 16apr / Singapore, Melaka, Kuala Lumpur, Taman Negara, Cameron Highlands

Singapore, I love it! Een land/stad waar overal over nagedacht is, voor alles regeltjes zijn en alles perfect georganiseerd is. Zo hebben ze oa het beste metro netwerk dat ik ooit gezien heb, waardoor het ideaal en super makkelijk is om de hele stad door te gaan. De keerzijde van dit alles is wel dat Singapore qua prijs niet onder doet voor de Westerse wereld. Na mijn 9 maanden in Azië, waar alles spot goedkoop is, viel dit dus wel even tegen. Ik geloof dat ik de eerste middag al wel 10x met grote geschrokken ogen had gezegd, omg dit is zo duur!! Dus maar besloten even 3 dagen niet op het geld te letten en gewoon te doen wat ik wilde doen.

De eerste avond met 2 andere meiden naar de bar in het Raffles hotel geweest, dit is de plek waar de beroemde ‘Singapore Sling’ cocktail ooit is uitgevonden. De serveerster vraagt uit beleefdheid nog wat je wilt, maar iedereen komt daar natuurlijk maar voor een reden… Dit was tevens de duurste cocktail die ik ooit gedronken heb en zal drinken (sorry, ik weet het ik zou het er niet over hebben :p), zo’n €23 denk ik… Op de tafels stonden zakken pelpinda’s, en het was de bedoeling dat je de schillen gewoon op de grond gooide. Moet zeggen dat voelt heel maf in zo’n chique zaak een grond vol schillen, maar we hebben het er gul van genomen om het geld er nog een beetje uit te halen haha.

De volgende dag gingen we naar de Universal Studios, een pretpark vol achtbanen, kastelen etc zoals wij dat ook kennen. Het voelde zo modern en western aan dat er zelfs 1 seconde door m’n hoofd ging: wat een hoop Aziaten hier zeg… Kijken of ik in Nederland straks ook denk wat doen al die blanken toch hier :p Maar goed, een dagje heerlijk genoten in ieder geval!!

Verder is Singapore een stad van uitersten, enerzijds heb je koloniale gebouwen, Chinatown en Little India, waar je je in een heel ander land waant. Aan de andere kant heb je de moderne, hoge gebouwen waar Singapore om bekend staat. Ik ben in de Singapore Flyer geweest, het grootste reuzenrad ter wereld, vanaf waar je een mooi uitzicht hebt over de stad, heb het bizarre Marina Bay Sands hotel gezien (3 torens, met bovenop een soort boot!) en het Gardens by the Bay park, met zijn waanzinnig geconstrueerde ‘bomen’. Het is allemaal erg lastig uitleggen, dus daarvoor moeten jullie de foto’s maar kijken!

’S avonds is er in het water voor het hotel nog een prachtige show met licht en fontijnen waar van alles op geprojecteerd wordt en de Gardens by the Bay hebben een muziek/licht show, met allemaal bekende musical nummers, geweldig!!

Ik vond Singapore zeer zeker de moeite waard en vind het dan ook niet erg om er aan het eind van mijn trip ook nog 1 nachtje te verblijven voor ik naar het vliegveld ga!

Vervolgens door naar mijn laatste land, Maleisië, naar de plaats Melaka. Een klein pittoresk plaatsje, goed om een dag door heen te wandelen, helemaal doordat het allerlei Nederlandse invloeden heeft. Maar het grappigste aan dit plaatsje zijn toch wel de gepimpte fiets riksjas, allemaal in Disney achtige thema’s, giga kitsch en het liefst nog met luide muziek uit de boxen. Ik kon natuurlijk niet achterblijven en heb ook een ritje gemaakt in een zuurstok roze met Hello Kitty haha!

Na zo enthousiast te zijn over Singapore, vond ik Kuala Lumpur wat tegenvallen.. Het heeft natuurlijk best wel wat moois, de bekende Twin Towers, moskeeën, chinatown en de Batu Caves. Maar ik vond het vooral heel grauw, de hele stad is een grote bouwput en het metro/trein/monorail netwerk is maar verwarrend. Buiten dat is het ook niet te harde heet, doordat de warmte blijft hangen en het heel erg broeierig is. Wat vooral leuk was is dat ik erg gezellige mensen heb ontmoet in het hostel. Zo hebben we de eerste avond een bar gevonden met buckets. Voor het geval ik het na Thailand alweer vergeten was, merkte ik de volgende ochtend hoe dodelijk ze kunnen zij haha. Na zo’n 1,5 maand amper alcohol drinken en om 10 uur naar bed had oma wel even een dagje nodig om hiervan bij te komen :p Daarnaast zijn we nog naar de film Jungle Book geweest (jaja, gewoon eerder dan in Nederland!) en naar de skybar met uitzicht op de Twin Towers. Ook nog zo’n grappig verhaal trouwens, op zoek naar een taxi die ons naar de skybar wilde brengen, stopte er een local die we 2 tellen bij ons hostel gesproken hadden en die zei stap in ik breng jullie wel, taxi is veels te duur joh! Super aardig natuurlijk, dus wij hem meegevraagd naar boven, vond ie helemaal geweldig met die blanken mee. Na van het uitzicht genoten te hebben en een (wederom heel duur) drankje, gingen we maar weer naar de goedkopere bucket plaats. In de auto onderweg daar naar toe dacht ik ineens he dat klinkt als een bekend deuntje.. Zei de man, kijk ik heb Nederlandse muziek, want ik wil heel graag Nederlands leren. Zat ik dan hoor midden in de nacht in Kuala Lumpur in de auto van een willekeurige vent mee te zingen met Guus Meeuwis!!

De rest van de auto was helaas niet zo’n fan van Nederlandse muziek, of het moet aan mijn zangkwaliteiten liggen, maar dat kan ik me niet voorstellen! :p

Als ik dacht dat het nog niet warm genoeg was, ging ik vervolgens naar de jungle van Taman Negara. De entree voor het national park was maar zo’n 1,5 euro, maar ik heb wel vrijwillig bijgedragen aan het irrigatiesysteem, door elk plantje persoonlijk van wat vocht te voorzien. Ik heb een dag door de jungle gehiked en was werkelijk waar doorweekt, m’n shirt was natter dan het ooit in de wasmachine zou worden en de druppels vielen constant van m’n hoofd, niet normaal gewoon! Het park is mooi, maar uiteindelijk zijn het alleen maar bomen en vooral heeel veel mieren, echt in alle soorten, maten en kolonies, dus voor mij was 1 dag wel genoeg.

Na deze hitte was het een enorme verademing om naar de Cameron Highlands te gaan, een plek in de bergen, met een heerlijk temperatuurtje. Ik wist gewoon niet meer hoe het voelde om een droog shirt aan te hebben en geen vastgeplakt haar, heel gek… Maar goed, ik heb hier een tour van een halve dag gedaan, oa naar de theevelden, aardbeien plantages, bijen farm en vlinder & reptielen farm. Het was leuk, behalve dat we overal gewoon gedropt werden en geen rondleiding/uitleg of wat dan ook kregen. Dus hebben we ons vooral vermaakt met het eten en drinken van thee, honing en allerlei varianten in aardbeiensmaak (sap, ijs, met chocola.. jammie jammie!)

Hierna ga ik alleen nog naar Penang (Georgetown) en de eilanden Langkawi, Perhentian en Tioman, ik moet natuurlijk wel helemaal uitgerust en met een lekker kleurtje terug komen!!

Volgende keer zal ik jullie dan nog 1x verblijden met wat jaloersmakende verhalen en foto’s!

Liefs, Claudia

Ps. Foto’s staan onder de kopjes Singapore & Maleisië

22. Maleisisch Borneo/Brunei 18mar – 31mar / Miri, Bandar Seri Begawan, Kota Kinabalu, Sandakan, Kinabatangan

Even niet helemaal in chronologische volgorde, maar laat ik beginnen met Brunei. Ik zal het jullie niet kwalijk nemen als je bij het horen van dit land denkt huh hoe/wat/waar?? Ik had namelijk ook geen idee, tot ik me in Borneo ging verdiepen en zag dat er midden in nog een piepklein landje verscholen lag. Dus ja, nu ik toch in de buurt was, kon ik net zo goed even een bezoekje brengen! Ik ben alleen 2 dagen in de hoofdstad geweest, Bandar Seri Begawan (ook wel BSB), waarmee je ook wel het belangrijkste gezien hebt. Ik vond het zeker de moeite waard, het land is namelijk zo anders dan alle andere die ik tot nu toe gezien heb. Om te beginnen heeft het land een sultan, die ook overal aanbeden wordt. Er is oa een museum over/voor hem, schoentjes uit bij de ingang en pantoffeltjes aan haha, binnenin vooral veel goud en foto’s van de beste man. Daarnaast is het een stuk moderner, wat je bijvoorbeeld ziet aan het gestructureerde straatbeeld (ik kwam er na een halve dag pas achter dat er voetgangerslichten (!) waren), ook gaat er vanwege de olie (Shell schijnt hier in de buurt een van zn hoofdkwartieren te hebben) behoorlijk wat geld in om, wat je oa kan zien aan de luxere auto’s. Maar de hoogtepunten zijn toch wel de prachtige moskeeën! In tegenstelling tot bv in Istanbul hoef je hier geen hoofddoek op als je naar binnen gaat, maar wel een lang zwart gewaad/jurk/jas achtig iets (gelukkig helemaal niet warm…).

In Borneo was Sandakan en omgeving voor mij het hoogtepunt. Hier heb ik een dag een bezoek gebracht aan de plaats Sepilok, waar ik de Orang Oetans en Sun beren opvangen heb bezocht. Deze centra vangen dieren op en stomen ze klaar om weer terug te gaan naar het wild. De apen leven in een groot stuk bos waar ze vrij hun gang kunnen gaan, wel wordt er nog 2x per dag gevoerd, mochten ze zelf nog niet genoeg gevonden hebben. Het is dus geen garantie dat er op deze momenten ook apen komen, maar gelukkig was dit bij mij wel het geval. Ahh en ik houd van aapjes!!

Ze halen de hele tijd van alles uit, doen gekke kunstjes, echt ik kan er uren naar blijven kijken! Voor de liefhebbers heb ik er een zooitje foto’s van geupload, zodat jullie mee kunnen genieten! Ook een foto gemaakt bij de allerkleinsten, waarbij een Orang Oetan hand in hand met een verzorgster naar de juiste plek geloodst werd. Je begrijpt, dat heeft vanaf nu ook een plaatsje gekregen op mijn (niet bestaande) bucketlist; ik wil ook hand in hand lopen met een Orang Oetan!!

De Sun beren waren ook echt super schattig, ook daar had ik er zo eentje van mee willen nemen! Doordat het midden op de dag was en dus behoorlijk warm waren deze alleen niet erg actief, op wat graven naar termieten na.

Daarna heb ik een 3-daagse rivier/jungle tour gedaan naar Kinabatangan. Ik dacht dat wordt weer even 2 nachten afzien, tot we daar aankwamen en het een prachtige lodge aan de rivier bleek te zijn, met een goed bed, een geweldige warme stortdouche en 3x per dag een heerlijk buffet! Tijdens deze dagen was er 4x een boottocht (waarvan 2 om 6 uur ’s ochtends Zzzz..), waarbij het de kunst was om dieren te spotten. Meestal ging dat zo, de gids kwam heel enthousiast naar ons toe, ‘kijk daar een kilometer verderop, derde boom, achter die blaadjes, daar zit een Orang Oetan!’. Uhu, nou is dit voor een normaal mens al een opgave, maar met die ogen van mij is dat natuurlijk een kansloze missie haha. Ik vind nou niet echt dat ik kan zeggen dat ik ze hier ‘gezien’ heb. We hebben uiteindelijk wel heel veel andere soorten apen van dichtbij kunnen zien, oa de neusapen en man man wat zijn die lelijk (sorry lieve aapjes),met een of ander aanhangsel aan hun gezicht hangend. Verder hebben we in de vroege ochtenden nog reusachtige krokodillen van een metertje of 3/4 gezien en een hele hoop vogels. Tja dat is dus ook zoiets waar ik persoonlijk vrij weinig interesse voor op kan wekken, om een half uur stil te staan om naar een vogeltje van 10cm te kijken…

Samen met nog een gezellig Duits stel waren wij de enige die voor 3 dagen gekozen hadden en dan zat er ook een wandeling in het pakket. En wat zelden of nooit gebeurd zo midden op de dag, gebeurde bij ons dus wel, op een gegeven moment kwam er een Orang Oetan vlak boven ons door de bomen slingeren, echt wauw om dit prachtige dier zo goed te kunnen zien in het wild (in plaats van die oranje vlek daar een kilometer verderop)!! Er waren ook nog 2 optionele avondwandelingen, nou die ik heb dus even geskipt :p Zodra het donker werd kwamen er namelijk een partij vliegende/kruipende beestjes tevoorschijn iehh!! Vooral vliegende torretjes waren massaal aanwezig, waardoor ook de aapjes rond de accommodatie te vinden waren die deze lekker hapjes probeerden te vangen. Dit was dan wel weer leuk, maar betekende wel schoenen ’s nachts mee naar binnen, anders kon je de volgende dag alle bomen af gaan zoeken… Het hoogtepunt van de wandeling bleek ook een kikker een 3 slapende vogels te zijn, dus daar had ik weinig spijt van. Het stuk van de eetruimte naar het slaapblokhutje was voor mij al meer dan genoeg avondwandeling!

Naast jungle en apen heeft Borneo ook een aantal grote, moderne steden met vooral heel veel shopping malls! Zulke moderniteit na een land als Myanmar is wel ff omschakelen. Ook merk ik als ik nu in zo’n shopping mall loop of in een mega supermarkt dat ik heel erg veel zin krijg in de simpelste dingen als boodschappen doen, koken, winkelen etc. Nu het zo voorhanden is en ik het al zo lang moet ‘missen’ speelt dat gevoel steeds meer op. ‘Gelukkig’ is het echter nog maar 5 weken tot ik dat allemaal weer kan gaan doen en vooral iedereen weer zal zien!

Maar eerst nog even genieten van het laatste stukje, morgen vlieg ik naar Singapore (zo mogelijk nog moderner!), om daarna af te sluiten met het vaste land van Maleisië.

Liefs, Claudia

21. Myanmar 03mar – 17mar / Mandalay, Pyin Oo Lwin, Hsipaw, Inle Lake, Yangon

Geen nare berichten dit keer, dus jullie kunnen met een gerust hart deze blog lezen! Na Bagan ben ik naar een Mandalay gegaan, een grote stad. Ik heb hier een dag gefietst, wat erg leuk was in het hectische verkeer en je vind overal marktjes en tempeltjes. Bij een van deze tempeltjes was een vrouwtje die mij ook heeft voorzien van wat gele smurrie (Thanaka; afkomstig van een boom) op mijn gezicht. Sommige die je ziet lopen kwakken maar her en der wat op hun gezicht, die gebruiken het meer als een soort zonnebrandcrème. Andere maken er mooie figuurtjes van en zien het meer als make-up, zo werd het gelukkig ook bij mij gedaan (zie foto). Het hoogtepunt van de stad is Mandalay Hill, waar bovenop een tempelcomplex is. Weer even klimmen dus, alleen helaas niet beloont met een spectaculair uitzicht. Myanmar is momenteel door het droogseizoen namelijk een droge zandbedoening, alles is stoffig en de lucht is dan ook vrijwel nergens helder (geen fijn land als lenzendrager kan ik vertellen). De volgende dag nog naar de beroemde U Bein brug geweest net buiten de stad, wat de langste taekhouten brug ter wereld is.

Met een groepje van 5 gingen we vervolgens naar Pyin Oo Lwin, waar we met het traditionele vervoer paard en wagen naar het park en de bloemen tuinen zijn geweest. We verbleven hier maar 1 nachtje om de volgende ochtend met de trein door te gaan naar Hsipaw. Of althans dat was het plan… Toen we een dag van tevoren alvast kaartjes wilden kopen bleek namelijk dat de trein al helemaal vol was en de enige mogelijkheid nog was om een kaartje zonder stoelnummer te nemen. Aangezien de treinreis een attractie op zich schijnt te zijn vanwege het mooie uitzicht en een bijzondere brug waar je overheen gaat, kochten we de kaartjes en dachten we zien wel, gaan wel in de deuropening zitten ofzo geen probleem! De volgende ochtend zaten we al vroeg op het station, helaas liet de trein nog ruim 2 uur op zich wachten.. En toen de trein dan eindelijk kwam, bleek die al stampvol! Er werden gelukkig nog 3 extra wagons toegevoegd (duurde nog een extra uurtje, dat wel). Toen we probeerden een plekje te vinden in een van de wagons werden we aangesproken door een groepje jongens. Wat bleek,er was een groot festival waar iedereen naar toe ging en waardoor de trein zo bizar vol was. Ze legden ons uit dat ze de Happy gang waren en dat ze wel voor ons zouden zorgen dat we een plekje hadden en helemaal happy waren. Ze zeiden: we zien er misschien ruig uit, maar we zijn goede jongens, kijk we hebben een pleister op ons hoofd, maar er zit niks onder, is gewoon stoer (uhu..). Als we naar onze ouders gaan doen we de pleister af, broek beetje omhoog en gaan we weer normaal lopen haha, wat een figuren!

Eenmaal in de trein bleek onze wagon vol te zitten met 18 jarige jongens die allemaal aan het zingen, schreeuwen, gitaar spelen en dansen waren, onder het genot van heeeel veel rum. Aan het begin erg leuk en grappig allemaal, maar na een half uur kwam het besef dat we na 8 uur op deze manier hor en dol zouden zijn (stel je een trein met koningsdag/carnaval voor of een bus met voetbal hooligans, maar dan nog 10x erger :p). De tweede fase was dan ook dat de gasten dronken en irritanter werden en we ons enigszins begonnen te storen (de jongens van ons groepje waren onder tussen al uit onze coupe gevlucht). En de derde fase was dat ze allemaal zo stom dronken waren dat ze in coma vielen, weliswaar op onze schouders (heerlijk kussentje natuurlijk), maar alles beter dan ervoor. Toen we ons net bij deze situatie neergelegd hadden stopten we bij een station en kwamen er nog zo’n 100 nieuwe mensen onze wagon binnen. Dit betekende dat we onze zitplaatsen helaas kwijt waren en de resterende 6 uur in alle mogelijke houdingen zittend/hangend/staand voor de wc en in het stukje tussen 2 wagons hebben moet doorbrengen. Echt ik dacht dat er nooit een einde aan deze treinrit zou komen!! Bij elk stop werd stampvol nog stampvoller… En de trein is hier een soort eetfestijn, ook op eerdere treinreizen had ik dit al gemaakt, alles komt voorbij van nootjes tot vis,koffie, noodles en ijs. En voor deze verkopers maakt het niet uit hoe vol een trein is, ze zullen er doorgaan met hun bakken met voedsel op hun hoofd… Kortom weer een hele ervaring, maar we hebben het overleefd en achteraf erg om gelachen (mooi uitzicht en brug?! niet gezien…)!

In Hsipaw heb ik een trekking van een dag gedaan. Er was op dat moment helaas maar een mogelijkheid alleen de zware trekking, agh het is maar 1 dag. Het omhoog/omlaag was nog wel te doen, de zwaarte zat hem in de lengte van de trekking namelijk 10 uur! Man man, dat vonden mijn lieve voetjes toch niet zo prettig! Ik weet nu hoe de voeten van vierdaagse lopers zich moeten voelen, ik was nog 4 dagen bezig met blaren prikken.. Het uitzicht en de omgeving was wel erg mooi, maar volgende keer toch maar verdeeld over 2 dagen.

Sinds Mandalay was ik al samen met het Duitse meisje Katharina, met wie het goed klikte en met wie ik doorreisde naar het Inle Lake, een van de toeristische trekpleisters in Myanmar. Hier hebben we een dag een boot gehuurd die ons over het meer en langs drijvende dorpjes/tuinen, markten en pagoda’s bracht, prachtig allemaal! De volgende dag hadden we een fiets gehuurd om onszelf een dagje te verwennen. Eerst hebben we de hotsprings bezocht, vervolgens zijn we met de fietsen in een bootje het meer overgestoken om te eindigen bij een wijngaard. En ja jullie raden het al, hier hebben we onszelf tegoed gedaan aan een heerlijk flesje Inle Valley wijn!!

Daarna ben ik naar Yangon gegaan, alweer mijn laatste bestemming. Dit is echt een wat grotere, modernere stad, maar heeft aan de andere kant ook nog genoeg lokale marktjes en authentieke/armere plekjes, een leuke mix dus! Een van de hoogtepunten in deze stad is de circular train, eigenlijk meer een soort metro die een rondje van 3 uur om de stad doet. Het is mooi om de omgeving, huisjes, marktjes etc voorbij te zien komen en alles te aanschouwen wat gebeurd. Voor de locals is dit namelijk een veel gebruikt vervoermiddel, niet alleen om zichzelf te vervoeren, maar werkelijk van alles! Terwijl de trein nog niet eens helemaal stil staat beginnen de mensen al van alle kanten goederen/marktwaar/kasten etc de trein in en uit te gooien, geweldig om te zien!

De echte highlight van de stad is de Shwedagon pagoda, de grootste tempel van het land. De gouden pagoda zelf is inderdaad erg indrukwekkend, maar ook het complex eromheen. Een drukte van jewelste (met natuurlijk fotomomentjes als gevolg) en wat ik heel gek vond, meer pinautomaten rondom dan ik in menig stadje ben tegen gekomen.. Ik ben tot ‘s avonds gebleven, waardoor ik de pagoda ook verlicht in het donker heb kunnen zien, maar ook het hele proces rond zonsondergang. Zo kwam op een gegeven moment de veegploeg langs, die heel gestructureerd en aangevoerd door in mannetje die voorop liep in een rij rondom de pagoda veegde, waarna iedereen op een schone ondergrond kon bidden.

Dit was Myanmar alweer voor mij, de tijd is voorbij gevlogen, maar wat heb ik veels moois gezien en beleefd! Ik zal jullie nog even wat grappige/eigenaardige dingen over dit land vertellen. Allereerst de betelnut wat een groot deel van de mensen hier de hele dag zit te kauwen. Het zijn pakketjes in een groen blad gevouwen die ze in hun mond stoppen en er dan zolang mogelijk op kauwen. Hierdoor worden hun hele mond en tanden rood en maken ze kennelijk een enorme hoeveelheid speeksel aan. Waar je ook loopt of bent, je hoort altijd wel het geluid van iemand die een roggel aan het ophalen is vanuit z’n tenen ergens, om vervolgens een rode kledder uit te spugen (de vlekken zijn ook overal op de straat te zien). In een bus of trein moet je dus altijd maar hopen dat de wind goed staat, wanneer je een paar rijen voor je het geluid hoort. Erg smakelijk dus.. Buiten het feit dat ik de hele tijd toegelachen wordt door mensen met een half weggerot rood gebit (en sommige zijn nog zo jong..).

Het eten in Myanmar is niet heel bijzonder, voornamelijk noodles, rijst met curry en allerlei bijgerechtjes of iets gefrituurds. Het is vooral allemaal heel olieachtig, iets te als je het mij vraagt. Het is ook een mix van Thais/Chinees/Indies, waardoor iets echt specifieks ontbreekt. Wat nog meer ontbreekt in Myanmar zijn messen, stokjes of vork + lepel, dat is wat je krijgt. Dat zou geen probleem hoeven zijn, alleen krijg je heel vaak hele hompen vlees en/of nog met stukken bot erin. Keus is dus of niet heel charmant eten of vieze vingers.. Qua prijsniveau is het eten echt spotgoedkoop, ik denk dat ik tussen de €0,60 en €2,50 voor een lokale avondmaaltijd heb betaald. De overnachtingen in Myanmar zijn wel wat duurder dan in andere landen, er is dan ook een stuk minder keus vooral in hostels, echter zit er wel meestal een (erg goed) ontbijt bij inbegrepen. Daar tegenover staat weer dat je in de avond weinig geld uitgeeft. In de lokale eettentjes is meestal een televisie waar een film op staat waar iedereen helemaal in verdiept is. Dit zijn echter altijd alleen maar mannen, je ziet zelden een groepje vrouwen in een koffie/eettentje zitten, dan zie je dat er echt nog een groot verschil is in activiteiten buitenshuis. Verder is er ’s avonds niet echt iets te beleven in het merendeel van Myanmar, dus meestal rond een uurtje of 10/11 naar bed, wat ook helemaal geen straf was na een intensieve dag. Ook de hitte maakt sneller vermoeid, maart en april zijn hier namelijk de warmste maanden met zo’n 40 graden in de schaduw en dat is wel te voelen ook (zelfs nog na 9 maanden in Azië).

Al met al is mijn conclusie dat Myanmar een prachtig land is met super vriendelijke mensen, mooie natuur (waarschijnlijk beter buiten het droogseizoen), mooie culturele bezienswaardigheden en een fijne sfeer!

In sommige aspecten is dit land nog zo ongerept en onontwikkeld als India, maar in sommige opzichten zie je ook dat ze zich in enkele jaren al enorm hebben ontwikkeld. Vooral als ik naar de jongere generatie kijken, hoe modern en voortvarend die zijn, in combinatie met de opkomende economie en toerisme, dan denk ik dat dit land er wel komt. In enkele jaren zal het door velen meegenomen worden in het rondje Thailand/Laos/Cambodja/Vietnam, wat enerzijds heel goed is voor het land en anderzijds af zal doen aan de authenticiteit. Dit is waar ik zo van houd en waarom ik dan ook erg blij ben dan ik het land nu in deze staat heb mogen ontdekken!

Morgen vlieg ik naar Maleisisch Borneo, waar ik denk ik zo’n 2 weken door zal brengen in combinatie met een bezoek aan Brunei. Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs, Claudia

20. Myanmar 21feb – 02mar / Mawlamyine, Hpa-An, Kinpun, Bago, Bagan

Weer een blog vol spanning, sensatie en heel veel moois, dus ga er maar eens goed voor zitten! Myanmar, een nieuw land en daarbij hoort, terug van geweest, celebrity Claudia!! Haha.. Enigszins zoals in India is het weer fotomomentjes, handen schudden en zwaaien/lachen, ik kan er wel van genieten!

Zodra ik de grens over was, merkte ik meteen het verschil met het toeristische Thailand. Je gaat een paar eeuwen terug in de tijd, de mensen zijn zo vriendelijk en lief, iedereen (ook de mannen) dragen een omslagdoek als rok en het merendeel schminkt zijn hele gezicht met wit/geel spul (dit blijft er toch een beetje apart zien)! Ze willen ook nog alles van je weten, zo heb ik al een paar keer nadat ik vertelde dat ik uit Nederland kwam gehoord: ‘ah Netherland, good football!’, uhm tja zoals ik al zei ze leven een paar eeuwen geleden :p

Vanaf de grens ging ik met een gedeelde taxi, met de hele rit de Westlife cd op repeat (tja, wederom lopen ze hier wat achter), naar het begin van mijn route Mawlamyine. Hier heb ik de hoogtepunten van het plaatsje bezocht, met oa een mooie pagoda, en een tour gedaan naar een eilandje waar iedereen nog back to basic leeft. Er was een grote liggende buddha een stukje buiten het plaatsje. Ik had opzich iets van, ik heb er al zoveel gezien, maar hij schijnt mooi te zijn en ik heb tijd, dus laten we maar gaan. En wauw, dit was wel even wat anders, dit ding was mega!! Het schijnt de grootste ter wereld te zijn en met 4 verdiepingen van binnen kon je er zelfs in!

De volgende plek was Hpa-An, waar ik een grot en een prachtige pagoda op een steile rots bezocht heb. Daarnaast heb ik hier een nacht in een klooster geslapen. Enige puntje was dat dit klooster bovenop een giga berg lag en er eerst nog even 3700 treden beklommen moesten worden… Pff dat is best zwaar na 8 maanden amper wat doen kan ik vertellen :p Maar met vooral veel zweet (als in doorweekt), ben ik toch redelijk rap boven gekomen en het uitzicht was het waard! Er sliepen die avond zo’n 15 mensen, dus het was een gezellig groepje. Het was echter ook volle maan, wat kennelijk speciaal was en waardoor er de hele avond groepen jongeren en school klassen naar boven kwamen. Dus geen rustig avondje boven op de berg, maar een drukte van jewelste vol fotomomentjes. De volgende ochtend begon om 4 uur het gebed en dat is kennelijk nodig om schreeuwend via een enorme luidspreker op een halve meter van de kamer te doen :p Vroeg wakker dus, helaas door een heiige lucht geen mooie zonsopkomst en daarna bijtijds weer alle treden naar beneden afgedaald.

Omdat ik het contact met de locals en hun manier van doen het meeste beleving en ervaring vind, wilde ik zoveel mogelijk via lokaal transport proberen te reizen. Ik was dan ook erg blij dat het me weer gelukt was om een pickup/tuktuk ding te regelen, waarin ik mee kon (als enige blanke) naar mijn volgende bestemming. Halverwege sloeg echter het noodlot toe toen er ineens een harde knal was (klapband), de wagen begon te slingeren en uiteindelijk omsloeg…!

(zie foto’s) Na er uitgekropen te zijn, dacht in eerste instantie gelukkig ik voel me ok, tot een paar seconde later drup drup het bloed van m’n hoofd gutste! Nu weet ik dat een hoofd nogal kan bloeden, ik zat dan ook al snel helemaal onder (wit shirt aan natuurlijk..). Alle locals waren erg behulpzaam met doekjes etc en een vrouwtje bleef maar blaadjes/mos ofzo erop doen (kennelijk moet dat helpen). Ondertussen waren er natuurlijk veel meer omstanders gekomen, die me zelfs even op m’n schouder durfden te tikken of ik even om wilde draaien voor de foto/film…

Uiteindelijk ben ik naar een kliniek gebracht, waar bleek dat ik 2 wonden op m’n hoofd had (in m’n haar gelukkig), waarvan er eentje gehecht moest worden. Er stonden 8 man in het mini kamertje, meer om dat wereldwonder (blanke genaamd) te zien dan dat mijn verwondingen echt zo erg waren geloof ik.. Verder voelde ik me gelukkig goed (naast een beurse/blauwe heup, rug en bil) en had het dus veel erger kunnen zijn! Ondanks dat het hechten zo gebeurd was, heeft het me uiteindelijk nog een paar uur gekost door allemaal bureaucratisch gezeur. Doordat er een toerist bij betrokken was werden alle registers open getrokken en kwam er politie (leken meer 2 zwervers van om de hoek maar goed :p) die ik tachtig keer m’n naam, visa nummer, naam van m’n vader en wat al niet nog meer verteld heb.

Toen moest ik nog mee naar t ziekenhuis (per ambulance) om door een supervisor goedgekeurd te worden, zucht… Dat ziekenhuis was echt wat je je voorstelt bij een lokaal ziekenhuis, daar wil je niet dood gevonden worden. Binnen no time was het hele ziekenhuis natuurlijk uitgelopen om mij te aanschouwen (privacy is iets wat ze hier niet kennen), heb ik in ieder geval die mensen nog een opkikkerdag kunnen bezorgen… Toen nog even langs de directrice, die wilde me ook nog even zien en toen mocht ik dan eindelijk gaan! Door de overbezorgdheid ben ik uiteindelijk helemaal naar het guesthouse begeleid door iemand van de toeristen politie, die zelfs eten kocht als ik zei dat ik honger had. Dus al met al ben ik wel heel goed en lief verzorgd en opgevangen door iedereen!

Iets wat ik hiervan (en m’n andere pech gevallen) geleerd heb, is dat ik wel een behoorlijk crisisbestendig persoon ben! Op het moment zelf was ik enorm kalm, koppie erbij houden aangezien je alles zelf moet regelen in een vreemd landen waar ze 3 woorden Engels spreken en heb ik nog een aantal keer op m’n strepen gestaan haha (niet scheren, geen tulband, en wie gaat dat betalen, hoe lang gaat dit nog duren etc :p). De echte schrik kwam pas na afloop toen ik rustig in het guesthouse zat en ik besefte shit dit was best heftig! Als ik de foto’s zie is het zo raar dat ik daar gewoon in zat, dat zie je normaal alleen in een film of op het nieuws. Plus dat dit weer het volgende in de rij van ziekte/pech gevallen was en ik er lichtelijk angstig van werd.. Ik ben er nu wel even klaar mee! Dit was dan ook de eerste keer gedurende mijn hele reis dat ik er ff doorheen zat en het niet helemaal meer wist. Maar goed, jullie kennen mij, gewoon maar weer doorgaan en het beste medicijn: blijven lachen!

Ik mag aannemen dat ik mijn portie nu wel gehad heb en ik de laatste 2 maanden alleen nog maar leuke dingen aan jullie kan melden!

Vervolgens wilde ik de golden rock bezoeken, een heilige rots boven op een berg die maar op een puntje balanceert. Deze bleek echter onder constructie te zetten en helaas helemaal ingepakt, dus niets van te zien… Daarna met het lokale boemeltreintje voor €0,50 naar het plaatsje Bago, wat niet echt toeristisch is en daardoor nog het echte authentieke Myanmar laat zien. Hier heb ik een lokale markt en een aantal tempels en pagodas bezocht. In een van de tempels was het precies het tijdstip dat de monniken langskwamen en je ze dingen kon geven. Ze dragen een pot waar iedereen wat in kan stoppen, dit gaat van eten, tot schriftjes en pennen, geld, echt van alles. Het was niet normaal hoeveel die monniken ophaalden, pot vol, volle plastic erbij en verder maar erbovenop stapelen, bizar! Ik geloof dat ze dit elke dag doen, dus vraag me toch wel een beetje af wat er met al dat geld en eten gebeurd… Een andere tempel was de Snake temple, waar (heel verrassend) een mega grote slang bij de ingang lag (niet in een hokje ofzo!). Vandaar heb ik uiteindelijk een lift gehad met een tuktuk met een schoolklas erin, de jongens vonden het prachtig zo’n blanke bij hun achterin! Ze hebben me nog rondgeleid in een andere tempel en uiteindelijk kreeg ik van een van hen nog een buddha kettinkje, super lief!!

De laatste plaats waar ik geweest ben is Bagan, een tempelstad, beetje in het idee van het Angkor complex in Cambodja. Naast de andere stijl is het grootste verschil denk ik dat Bagan niet heel veel grote complexen heeft, maar het is vooral de uitgestrektheid van het hele gebied, dat vol staat met overal kleine torentjes en tempeltjes en af en toe een groter bouwwerk ertussen. Ik heb 2 dagen met de fiets alle tempels bezocht en de 3^e dag vanuit de lucht!! Iets waarvan ik in Nederland al had gezegd dat ik het graag zou willen doen; een ballonvaart boven Bagan! En WAUW wat was het prachtig!! Alle tempels, het landschap, de uitgestrektheid van het hele gebied en alle andere ballonnen met de opkomende zon erbij! Weer een droom die uit is gekomen en iets wat ik van m’n lijstje af kan strepen!

Nog niet eens op de helft van Myanmar, maar al zoveel moois gezien en meegemaakt! Ik ben benieuwd wat ik jullie de volgende keer weer mag vertellen!

Liefs, Claudia

19. Thailand 11feb – 20feb / Pai, Chiang Rai, Sukhothai

Na Chiang Mai ben ik naar het hippie plaatsje Pai gegaan. In het dorpje heerste een erg relaxte sfeer en er was een leuke avondmarkt, met oa weer heerlijk eten! Wat me wel opviel was dat er in deze plaats zo enorm veel Nederlanders waren! Het halve hostel kwam uit Nederland en ’s avonds op de markt hoorde ik overal om me heen mensen Nederlands praten. Voor mij iets too much, hier ben ik nu nog niet klaar voor haha. Ik heb hier een dag een tour gedaan, naar oa een grot, natuurlijke hotspring en prachtige canyon. We waren maar met z’n 6e en toevallig alleen maar meiden, waardoor het een gezellig dagje uit was en we na afloop nog gezamenlijk een hapje gegeten hebben.

In Chiang Rai heb ik ook een tour gedaan van een hele dag, waarin je echt alles in de stad en hele omgeving zag. Zo gingen we natuurlijk langs de bekende witte tempel, welke gemaakt is door een (krankzinnige) kunstenaar en die zo bizar en anders is dan alle andere tempels die ik heb gezien. We bezochten de monkey cave, waar de aapjes vrij rond lopen en toen wij er waren net aan hun speelkwartiertje begonnen, ze gingen namelijk zwemmen en al aanloop nemend het water in duiken, super leuk om te zien! Ook hebben we het 3 landen punt bezocht tussen Thailand/Laos/Myanmar en een long neck village. Je kent ze wel van tv, die vrouwen met kilo’s gouden ringen om hun nek, heel bizar en mooi om te zien! (ter info; de nek wordt er niet langer door, de schouders gaan alleen naar beneden staan) Er was dat weekend ook een balloon festival in de stad, dus daar ben ik ook nog even heen geweest met een paar uit het hostel.

Mijn laatste plaats in Thailand was Sukhothai, een oude hoofdstad vol ruïnes van tempels. Het was mooi en leuk om een dagje door dit park te fietsen, maar na Ayutthaya en de Angkor tempels ben ik natuurlijk redelijk verwend en vond ik het niet heel indrukwekkend.

Dan even heel iets anders. Op plekken met goede wifi vind ik het heerlijk om af en toe tijd voor mezelf te nemen en bv uitzending gemist te kijken. Even lekker Nederlands en zo blijf ik nog een beetje up to date. Zo ben ik bijvoorbeeld helemaal bij met Wie is de mol, maar alsjeblieft het einde niet verklappen, want ik weet niet of het me in Myanmar lukt om te kijken! Sommige programma’s kan je vanwege bepaalde rechten in het buitenland helaas niet kijken, zo ook een van mijn lievelingsprogramma’s die ik al jaren kijk: Over mijn lijk. Voor degene die het niet kennen, in het programma volgen ze elk jaar 5 jongeren die ongeneeslijk ziek zijn en daaraan binnen afzienbare tijd overlijden. Het is zo’n mooi en indrukwekkend programma en ik vond het dan ook erg jammer dat ik het niet kon zien en vele mensen met mij die geklaagd hadden op de Facebook pagina. Na 1,5 maand hebben ze het echter voor elkaar gekregen de rechten te veranderen en was het toch ineens in het buitenland te zien.

Met nog 2 dagen in Thailand (en dus goede wifi) heb ik alle 6 de afleveringen achter elkaar gekeken, met een ochtendje janken als gevolg. Het is zo indrukwekkend om deze jonge mensen te zien die het niet kunnen winnen van de ziekte en gewoon mijn leeftijd hebben, of zelfs nog jonger! Het mooie aan het programma is dat het jongeren zijn die niet bij de pakken neer gaan zitten, maar alles uit het leven halen in de laatste tijd die ze nog hebben. Zo is er oa een jongen die altijd al een nummer op wilde nemen, iemand die een keer in een formule 1 auto wilde rijden en een meisje die nog veel wilde reizen en in haar laatste maanden 2x per maand op reis ging. Het is erg mooi om te zien dat ze dit allemaal nog konden doen en ervan konden genieten, maar ook zonde dat in het leven vaak zoiets heftigs nodig is voordat mensen hun wensen werkelijkheid laten worden…

Ik voel me dan ook een erg bevoorrecht mens, dat ik een van mijn dromen, deze gave reis, aan het beleven ben! Als ik deze verhalen hoor, maar helaas ook verhalen dichterbij mij en mijn familie, dan wil ik iedereen alleen maar meegeven: LEEF! Heb je een droom, probeer het uit te laten komen! Wacht niet altijd maar tot later als je met pensioen bent of zoals in deze gevallen tot het je laatste kans is… Geniet in het nu; van het leven en de mensen om je heen (tja, dit ga ik vanaf mei weer inhalen als ik terug ben), dan kan je later nooit zeggen; had ik maar…!

Tot zover mijn wijze levenslessen! :p Jullie horen weer van me vanuit Myanmar!

Liefs, Claudia

18. Cambodja/Thailand 22jan – 10feb / Koh Rong Sanloem, Kampot, Chiang Mai

Allereerst nog even de link naar mijn skydive filmpje. Er bleek geluid onder te staan waardoor het geblokkeerd werd. Nu dus iets saaier zonder muziekje, maar jullie kunnen hem wel zien als je wilt: https://www.youtube.com/watch?v=hrx6LW58kXI

Na m’n ouders uitgezwaaid te hebben ben ik naar het eiland Koh Rong Sanloem gegaan. Het deel waar ik zat was heerlijk back to basic, met zo’n 30 huizen, 4 guesthouses en zonder wegen. Je kon overal zonder schoenen door het zand lopen, waardoor ik me af en toe net robinson voelde. Het hostel was ook erg leuk met gezamenlijke diners, ’s ochtends zelfgebakken brood met nutella en de buurtkindertjes die telkens bij ons kwamen spelen.

Daarna ben ik naar Kampot gegaan, waar ik met nog een meisje per scooter de omgeving ging verkennen; met oa een meer, peper plantages, markt en oude ruines van voor de oorlog. De dag begon erg leuk, rijdend door allemaal kleine dorpjes met zwaaiende kinderen, tot het moment dat er op een onverharde weg waarschijnlijk een steentje/kuil was waardoor mijn scooter weg schoot en hop daar ging ik…

Gelukkig reed ik niet hard, droeg ik een helm en was er niks ernstigs, aleen m’n been was helemaal geschaafd. Aangezien het niet diep was (alleen een groot oppervlak), vond ik het niet nodig naar het ziekenhuis te gaan. Goed schoonmaken, betadine erop en dan komt het vanzelf wel goed.

Na 2 dagen werd het alleen helemaal stijf en kon ik amper meer op gang komen als ik had gezeten of gelegen, logisch als je zo’n klap hebt gehad, ook dat heeft tijd nodig. Op dag 5 kon ik alleen wel weer redelijk lopen, maar niet stil staan. Ik kan je vertellen dat dit heel vervelend is, probeer maar is iets af te rekenen in een winkel zonder stil te staan.. Maar goed dit was wel redelijk raar en dat vond iedereen in het hostel ook, dus voor de zekerheid maar even langs het ziekenhuis om te checken of er toch geen klein scheurtje of iets zou zitten. Ziekenhuis zag er op zich redelijk uit, na ingecheckt te zijn begon het wachten op een heerlijk houten bankje. Iedereen om me heen werd geholpen en ik zat daar maar. Toen kwam er na 3 uur wachten iemand naar me toe met de mededeling dat ze even gingen eten en over 1,5 uur terug zouden zijn! Nou vriend, dat dacht ik dus ff niet!! Na een kleine stemverheffing werd er toch iemand van z’n boterham vandaan geplukt. De foto wees gelukkig uit dat het van binnen helemaal goed was, de pijn zou komen door een combinatie van beurse spieren, zwelling en de wond en had dus tijd nodig. De eindafrekening bleek $37 te zijn voor het consult, 2 foto’s en een antibioticakuurtje, daar kan je nog eens voor naar het ziekenhuis gaan!

Ik was van plan om mijn laatste week in Cambodja vrijwilligerswerk te gaan doen, maar dat ging nu helaas niet door. Ik ben uiteindelijk 10 dagen in Kampot gebleven, gelukkig een gezellig plaatsje, waardoor iedereen me op een gegeven moment kende (dat meisje met dat been :p). De locals waren allemaal super lief en bezorgd, iedereen wees met een verschrikt gezicht naar m’n been (ja, alsof ik dat zelf nog niet wist..). Na het verhaal zo’n 100x verteld te hebben was het leuk om er af en toe een andere draai aan te geven, zoals ik heb gevochten met een tijger, reactie: ‘oh really?!’ Haha… Ik heb ook zo’n 20 tips gekregen wat ik met m’n wond moest doen of erop moest smeren. De beste kwam echter van een oud expat mannetje die de hele dag in de bar van het hostel zat te drinken. Hij zei weet je wat, ik koop een Jägermeister voor je, dat helpt echt! (ja, als ik daar een fles van drink, huppel ik inderdaad zo naar buiten :p). Maar goed, jullie hoeven je allemaal niet ongerust te maken hoor! M’n beentje is weer helemaal genezen, nu nog hopen dat de plek helemaal mooi wegtrekt en geen litteken wordt en dan doen we alsof er niks gebeurd is!

Vanaf Cambodja ben ik naar Chiang Mai in Noord-Thailand gevlogen. Meteen werd duidelijk dat dit een stuk beter was dan het zuiden, rustiger en vriendelijkere mensen. Ik heb hier heel veel tempels gezien, m’n Myanmar visum aangevraagd (Yes, in the pocket!), Chinatown bezocht met Chinees nieuw jaar, ‘carnaval’ gevierd met een groep Nederlanders, een kookcursus gedaan, alle avondmarkten afgestruind (stuk of 10!), de parade van het flower festival aanschouwd, naar een ladyboy show geweest en een halve dag olifanten verzorgd!

De kookcursus was erg leuk, ik heb weer wat nieuwe gerechten geprobeerd en ik weet nu een beetje wat er allemaal in zit als ik iets eet. Aan het eind kregen we ook een boekje mee met de recepten. Niemand die alle 100 ingrediënten in huis heeft, als je het in Nederland al kan krijgen, maar het is wel leuk om er thuis straks een beetje mee te gaan vogelen. Testpersonen zijn van harte welkom, wel op eigen risico..!

Het flower festival is 1x per jaar in Chiang Mai, met als hoogtepunt een parade met versierde wagens, dansers en muziekkorpsen. Vroeg opgestaan om een goed plekje te bemachtigen, maar het was gelukkig nog rustig. Iedereen zat netjes op de stoeprand te wachten, erachter 2 rijen met stoelen en daar achter staanplaatsen, waardoor iedereen goed uitzicht had. Toen de eerste wagen om de hoek kwam stormden alle Aziaten de weg op (ja het simpele fenomeen van hekken hebben ze hier nog niet uitgevonden), dus dat deden wij ook maar. Met als gevolg dat iedereen midden op de weg stond en de politie bij elk wagen keihard op fluitjes blazend iedereen aan de kant moest duwen. Echt ik houd heel erg van Azië en Aziaten, maar op dat moment kreeg ik echt moordneigingen, wat een asociaal, egoïstisch volk! Duwen, pal voor je neus staan en zelfs midden door de parade heen lopen, arm om mensen slaan die een instrument aan bespelen waren om een foto te maken, bizar! Afijn, uiteindelijk heb ik me ingehouden en heeft niemand het lootje gelegd en was het erg leuk om alle mooie karren vol bloemen en versiering te zien (net een carnavalsoptocht).

Dan de ladyboy show haha, hilarisch! Zoals iedereen waarschijnlijk wel weet zijn er in Thailand behoorlijk wat mannen die zich verkleden als vrouw of dat ook echt willen worden. Samen met een ander Nederlands meisje ging ik naar de show en ik moet zeggen dat het erg goed in elkaar zat! Het was echt een soort Las Vegas achtige show in het klein, met dans, playback en vooral veel veren. Op sommige nummers kwamen ze best schaars gekleed het podium op, waardoor je kon zien dat sommige al echte borsten hadden (en watvoor..) en sommige nog niet. Ook waren we natuurlijk op zoek naar een bobbel in de broekjes haha, ik weet niet waar ze het weggestopt hadden, maar er was niks op te merken.

Als laatste nog iets wat op mijn to do lijstje stond, olifanten verzorgen! Dit was op een plek waar ze opgevangen worden, vrij rond kunnen lopen en (zover je kan zien) goed behandeld worden. Op dit kamp waren 4 volwassen olifanten en 1 kleintje, we hebben ze eerst eten gegeven (eten en poepen is het enige wat ze de hele dag doen, wat een leven he..). Daarna zijn we met ze naar de rivier gelopen en hebben met ze gebadderd. Het was zo leuk om ze in het water met elkaar te zien spelen en stoeien en er zo dicht bij in de buurt te kunnen zijn!

In mijn volgende blog het laatste stukje van Noord-Thailand en dan ga ik 20feb naar Myanmar, waar ik enorm naar uit kijk!!

Misschien is daar de wifi ook weer een stuk minder, dus als ik niet zo snel meer reageer als normaal, dan weten jullie dat.

Liefs, Claudia

Ps: er staan nog enkele foto's onder het kopje Cambodja en de rest onder Noord Thailand

17. Thailand/Cambodja 27dec – 21jan / Koh Phi Phi, Bangkok, Siem Reap, Phnom Penh, Sihanoukville

Het is alweer even geleden sinds mijn laatste blog, maar er is weer genoeg gebeurd om over te schrijven! Van een dengue virusje, tot brand en ontruiming, skydiven en de komst van paps & mams…

Tussen kerst en oud & nieuw werd ik een week geveld door het dengue virus. Dit wordt net als malaria overbracht door een mug, dus dat kon natuurlijk ook niet uitblijven na zo’n 1000 beten… Gelukkig was het de ‘milde’ variant (hieraan ga je iig niet dood :p), maar het was nog steeds erg irritant! Vooral doordat ik elke dag wakker werd met weer een nieuw symptoom erbij; pijn achter de ogen, koorts, hoofdpijn, (spier)pijn in m’n benen en knieën waardoor ik de trap amper meer af kon, ontiegelijke jeuk aan m’n handen en voeten, vlekken op m’n handen en vermoeidheid. Top dus…

Met oud & nieuw was het ergste gelukkig over, waardoor ik een leuk feestje kon gaan vieren op mijn laatste eiland Koh Phi Phi. Een mooi eiland, zonder verkeer, waar je veel winkeltjes, restaurants en barren hebt. Ik zat in een hostel direct aan het partystrand en het was al snel gezellig met 2 meiden uit m’n kamer. Overdag met oud & nieuw merkte je er eigenlijk nog weinig van, tot begin van de avond het feest bij alle barren op gang kwam. We hadden champagne gekocht voor het moment supreme (waar uiteindelijk alleen mee gespoten is maar goed :p) en toen was het zover, met m’n voeten in het zand aftellen 3/2/1… HAPPY NEW YEAR vanuit Thailand!!! Het feest barstte los en er was zo’n 10min wat vuurwerk te zien. We maakten samen wat foto’s om dit mooie moment vast te leggen, wat locals wilden ook nog met ons op de foto, totdat een jongen uit het hostel langs ons kwam en zei ‘hee kijk ons hostel staat in de fik!’. WAATT?? Wij rennen over dat strand tussen iedereen door. Nu zagen we ‘gelukkig’ al snel dat het de bar naast ons hostel was. Maar grote vlammen sloegen uit het dak en er was toch behoorlijk paniek onder de locals, die heen en weer aan het rennen waren, proberende het vuur uit te krijgen en onder tussen het dak van ons hostel nat aan het spuiten waren om te voorkomen dat het oversloeg. Plus toeristen die hun drankbuckets door aan het geven waren vanuit zee, om zo met wat water bij te kunnen dragen. In ons hostel besloten de meesten toch voor de zekerheid maar spullen te gaan evacueren, je weet immers maar nooit… Hup gooi alles in die backpack en naar buiten, stonden we dan met ons hele hebben en houwen om half 1 ’s nachts op het strand met oud & nieuw! Onder luid applaus hadden ze een half uur later het vuur gedoofd en is ‘alleen maar’ het dak van die ene bar verloren gaan, door het snelle en goede handelen van iedereen, petje af! De partystemming was toen helaas wel weggeëbd, maar het was een memorabele oud & nieuw om nooit te vergeten!!

Op Phi Phi verder nog van het prachtige uitzicht genoten vanaf het viewpoint en een boot/snorkeltrip gedaan. Hierbij oa langs Maya beach gegaan, het strand uit de film The Beach met Leonardo Di Caprio, een grote zeeschildpad gezien vanaf de boot (in het water hebben we hem niet meer kunnen vinden) en nog veel meer moois onder water!

1,5 maand Zuid-Thailand.. Ik heb veel mooie eilanden/stranden gezien en gezellige mensen ontmoet, maar voor mij was het eigenlijk iets te lang (ook dat zand overal wordt je echt hor en dol van). Het is enorm toeristisch, zo krijg je oa stickers op je geplakt bij alles wat je doet (ik voelde me vaak net een kudde schapen, gedreven naar het juiste hokje) en zijn de locals vaker chagrijnig en kortaf. Het is natuurlijk goed voor de economie van het land, maar ik houd toch meer van wat meer lokale ervaringen en back to basic. Ik heb gehoord dat het noorden van Thailand wel een heel anders is, dus daar ben ik erg benieuwd naar!

Daarna ben ik terug gegaan naar Bangkok, van waaruit ik 2 dagtrips heb gedaan naar Ayutthaya en Kanchanaburi. Ayutthaya was vroeger de hoofdstad van Thailand, waar nog veel oude tempels en ruines te vinden zijn. In Kanchanaburi was het hoogtepunt een treinrit over de Birmaspoorlijn, waarbij je oa over de River Kwai bridge rijdt en een gedeelte over een houten brug. Tijdens deze 1,5 durende rit heerlijk in de deuropening gezeten en genoten van het prachtige landschap dat voorbij kwam.

Als laatste heb ik vanuit Bangkok nog iets af kunnen strepen van m’n bucketlist (als ik die zou hebben dan..), ik ben namelijk gaan Skydiven!!

Als je eenmaal in de lucht bent gaat het allemaal zo snel, dat je achteraf amper meer weet hoe dat moment voelde. Maar wat was het een gave ervaring!! Als bewijs en herinnering heb ik een erg mooi filmpje meegekregen, ik zal de link onderaan deze blog zetten voor de liefhebbers. (ik hoor dat de link het in Nl niet doet, ik probeer m er later opnieuw op te zetten)

Toen was het eindelijk tijd om naar Cambodja te gaan en m’n ouders daar van het vliegveld te halen! Gewapend met m’n eigen gemaakte welkomstbordje (en uitgelachen door de andere mannen met een bordje..) stond ik klaar en wat was het een fijn weerzien na 6,5 maand!!

Het gekke is dat het eigenlijk vanaf de eerste seconde niet gek was, totaal niet alsof we elkaar ruim een half jaar niet gezien hadden!

We begonnen onze trip in Siem Reap, met de eerste middag gelijk een wandelingetje door de stad langs enkele tempels en (avond)markten. Het is erg leuk om te zien hoe zij op dingen reageren die voorbij komen of gebeuren, die ik amper nog zie omdat het zo normaal geworden is. De volgende 2 dagen hebben we het immense tempelcomplex van Angkor bezocht, per tuktuk en als echte Hollanders een dag per fiets. Het complex is enorm en de ene tempel is nog mooier dan de andere (zie foto’s), met als afsluiter de Angkor Wat! De laatste dag om 0415 opgestaan (gaap…) om de zonsopkomst achter de tempel te zien (met nog een paar honderd man), maar het was het waard, wat een mooi plaatje! Daarna richting floating village, zo’n uurtje rijden van de stad. Bij de laatste stop kwam onze tuktuk chauffeur Yen ineens aan met operatiemondkapjes! We kwamen niet meer bij, maar moeten toegeven dat het best handig was, aangezien het laatste stuk alleen maar zandweg was. In de floating village waren alle huizen gebouwd op palen zo’n 10 meter hoog. Doordat het droogseizoen is kon je mooi zien hoe ingenieus alles gebouwd is. Ook het leven in het dorp, wat voornamelijk draait om de visvangst was leuk om te aanschouwen. De laatste stop was bij Angkor Putt, een minigolf baan met replica’s van de tempels. Onze tuktuk chauffeur had nog nooit van minigolf gehoord dus dat wilde die ook wel eens proberen. Hij ging wel eerst even z’n helm halen, kennelijk dacht ie dat het iets heel gevaarlijks was haha.

Vervolgens gingen we met de lokale bus richting Phnom Penh, dit is zoals ik zou reizen en dat wilden m’n ouders ook wel ervaren. Nog even van bus wisselen, roggellen op de grond en van alles in- en uitladen, alles kwam voorbij. Nou hadden we al gehoord dat de wegen in Cambodja slecht zouden zijn, maar ik dacht hoe erg kan het zijn na ruim een half jaar Azië… Nou er was niet over gelogen, want de weg was niet alleen slecht, hele stukken was er gewoon geen weg te bekennen, behalve een of andere zandmassa! Zelfs in de bus hadden onze mondkapjes nog best van pas kunnen komen, het stof kwamen namelijk door alle gaten en kieren naar binnen en het zicht voor de bus was ook volledig weg. Aangekomen in Phnom Penh na een lange, maar prima rit, bleek er iets mis te zijn gegaan bij het hotel waardoor er geen kamers waren. Nadat ik me even goed boos had gemaakt werd het opgelost en zaten we uiteindelijk in een prima ander hotel!

Waar Siem Reap meer een gezellige, knusse stad was, is Phnom Penh meer een grote stad, met meer verkeer en viezigheid. Hier zijn we naar de Killing Fields geweest (plek vol massagraven uit de oorlog), de Tuol Sleng gevangenis (waar tijdens de oorlog mensen gevangen zaten en gemarteld werden), het koninklijk paleis, enkele tempels en wat leuke lokale marktjes met groente, fruit, vlees en vis.

De laatste paar dagen zaten we in een luxe hotel aan het strand in Sihanoukville. Hier hebben we een boot/snorkeltocht gedaan en verder lekker gerelaxed!

Ik heb erg genoten van deze 2 weken met mijn lieve paps en mams, bovenal natuurlijk door hun gezelschap, maar ook de ‘vakantie’ die ik even heb gehad tussen m’n backpackleventje door met een privé kamer, ontbijtjes en verwennerij. Maar ook dat ik ze een beetje heb kunnen laten zien hoe ik nu al een half jaar leef, wat er allemaal komt kijken bij het vervoer/excursies etc regelen en hoe ik overal mee omga. Heb ik ze nieuwe gerechten en fruit laten proeven waar ik zo’n fan van ben en nog veel meer! Dus dank jullie wel voor deze onvergetelijke 2 weken!

Jullie gaan nu weer terug naar het koude kikkerlandje en ik ga verder met het ‘laatste stukje’ van mijn mooie reis (heel gek maar zo voelt dat wel een beetje), over 3,5 maand ben ik er weer!!

Liefs, Claudia

Oh ja, de foto’s staan zowel onder het kopje Thailand als Cambodja..

Filmpje van het skydiven: https://youtu.be/yZP9karGiz0