Geen nare berichten dit keer, dus jullie kunnen met een gerust hart deze blog lezen! Na Bagan ben ik naar een Mandalay gegaan, een grote stad. Ik heb hier een dag gefietst, wat erg leuk was in het hectische verkeer en je vind overal marktjes en tempeltjes. Bij een van deze tempeltjes was een vrouwtje die mij ook heeft voorzien van wat gele smurrie (Thanaka; afkomstig van een boom) op mijn gezicht. Sommige die je ziet lopen kwakken maar her en der wat op hun gezicht, die gebruiken het meer als een soort zonnebrandcrème. Andere maken er mooie figuurtjes van en zien het meer als make-up, zo werd het gelukkig ook bij mij gedaan (zie foto). Het hoogtepunt van de stad is Mandalay Hill, waar bovenop een tempelcomplex is. Weer even klimmen dus, alleen helaas niet beloont met een spectaculair uitzicht. Myanmar is momenteel door het droogseizoen namelijk een droge zandbedoening, alles is stoffig en de lucht is dan ook vrijwel nergens helder (geen fijn land als lenzendrager kan ik vertellen). De volgende dag nog naar de beroemde U Bein brug geweest net buiten de stad, wat de langste taekhouten brug ter wereld is.

Met een groepje van 5 gingen we vervolgens naar Pyin Oo Lwin, waar we met het traditionele vervoer paard en wagen naar het park en de bloemen tuinen zijn geweest. We verbleven hier maar 1 nachtje om de volgende ochtend met de trein door te gaan naar Hsipaw. Of althans dat was het plan… Toen we een dag van tevoren alvast kaartjes wilden kopen bleek namelijk dat de trein al helemaal vol was en de enige mogelijkheid nog was om een kaartje zonder stoelnummer te nemen. Aangezien de treinreis een attractie op zich schijnt te zijn vanwege het mooie uitzicht en een bijzondere brug waar je overheen gaat, kochten we de kaartjes en dachten we zien wel, gaan wel in de deuropening zitten ofzo geen probleem! De volgende ochtend zaten we al vroeg op het station, helaas liet de trein nog ruim 2 uur op zich wachten.. En toen de trein dan eindelijk kwam, bleek die al stampvol! Er werden gelukkig nog 3 extra wagons toegevoegd (duurde nog een extra uurtje, dat wel). Toen we probeerden een plekje te vinden in een van de wagons werden we aangesproken door een groepje jongens. Wat bleek,er was een groot festival waar iedereen naar toe ging en waardoor de trein zo bizar vol was. Ze legden ons uit dat ze de Happy gang waren en dat ze wel voor ons zouden zorgen dat we een plekje hadden en helemaal happy waren. Ze zeiden: we zien er misschien ruig uit, maar we zijn goede jongens, kijk we hebben een pleister op ons hoofd, maar er zit niks onder, is gewoon stoer (uhu..). Als we naar onze ouders gaan doen we de pleister af, broek beetje omhoog en gaan we weer normaal lopen haha, wat een figuren!

Eenmaal in de trein bleek onze wagon vol te zitten met 18 jarige jongens die allemaal aan het zingen, schreeuwen, gitaar spelen en dansen waren, onder het genot van heeeel veel rum. Aan het begin erg leuk en grappig allemaal, maar na een half uur kwam het besef dat we na 8 uur op deze manier hor en dol zouden zijn (stel je een trein met koningsdag/carnaval voor of een bus met voetbal hooligans, maar dan nog 10x erger :p). De tweede fase was dan ook dat de gasten dronken en irritanter werden en we ons enigszins begonnen te storen (de jongens van ons groepje waren onder tussen al uit onze coupe gevlucht). En de derde fase was dat ze allemaal zo stom dronken waren dat ze in coma vielen, weliswaar op onze schouders (heerlijk kussentje natuurlijk), maar alles beter dan ervoor. Toen we ons net bij deze situatie neergelegd hadden stopten we bij een station en kwamen er nog zo’n 100 nieuwe mensen onze wagon binnen. Dit betekende dat we onze zitplaatsen helaas kwijt waren en de resterende 6 uur in alle mogelijke houdingen zittend/hangend/staand voor de wc en in het stukje tussen 2 wagons hebben moet doorbrengen. Echt ik dacht dat er nooit een einde aan deze treinrit zou komen!! Bij elk stop werd stampvol nog stampvoller… En de trein is hier een soort eetfestijn, ook op eerdere treinreizen had ik dit al gemaakt, alles komt voorbij van nootjes tot vis,koffie, noodles en ijs. En voor deze verkopers maakt het niet uit hoe vol een trein is, ze zullen er doorgaan met hun bakken met voedsel op hun hoofd… Kortom weer een hele ervaring, maar we hebben het overleefd en achteraf erg om gelachen (mooi uitzicht en brug?! niet gezien…)!

In Hsipaw heb ik een trekking van een dag gedaan. Er was op dat moment helaas maar een mogelijkheid alleen de zware trekking, agh het is maar 1 dag. Het omhoog/omlaag was nog wel te doen, de zwaarte zat hem in de lengte van de trekking namelijk 10 uur! Man man, dat vonden mijn lieve voetjes toch niet zo prettig! Ik weet nu hoe de voeten van vierdaagse lopers zich moeten voelen, ik was nog 4 dagen bezig met blaren prikken.. Het uitzicht en de omgeving was wel erg mooi, maar volgende keer toch maar verdeeld over 2 dagen.

Sinds Mandalay was ik al samen met het Duitse meisje Katharina, met wie het goed klikte en met wie ik doorreisde naar het Inle Lake, een van de toeristische trekpleisters in Myanmar. Hier hebben we een dag een boot gehuurd die ons over het meer en langs drijvende dorpjes/tuinen, markten en pagoda’s bracht, prachtig allemaal! De volgende dag hadden we een fiets gehuurd om onszelf een dagje te verwennen. Eerst hebben we de hotsprings bezocht, vervolgens zijn we met de fietsen in een bootje het meer overgestoken om te eindigen bij een wijngaard. En ja jullie raden het al, hier hebben we onszelf tegoed gedaan aan een heerlijk flesje Inle Valley wijn!!

Daarna ben ik naar Yangon gegaan, alweer mijn laatste bestemming. Dit is echt een wat grotere, modernere stad, maar heeft aan de andere kant ook nog genoeg lokale marktjes en authentieke/armere plekjes, een leuke mix dus! Een van de hoogtepunten in deze stad is de circular train, eigenlijk meer een soort metro die een rondje van 3 uur om de stad doet. Het is mooi om de omgeving, huisjes, marktjes etc voorbij te zien komen en alles te aanschouwen wat gebeurd. Voor de locals is dit namelijk een veel gebruikt vervoermiddel, niet alleen om zichzelf te vervoeren, maar werkelijk van alles! Terwijl de trein nog niet eens helemaal stil staat beginnen de mensen al van alle kanten goederen/marktwaar/kasten etc de trein in en uit te gooien, geweldig om te zien!

De echte highlight van de stad is de Shwedagon pagoda, de grootste tempel van het land. De gouden pagoda zelf is inderdaad erg indrukwekkend, maar ook het complex eromheen. Een drukte van jewelste (met natuurlijk fotomomentjes als gevolg) en wat ik heel gek vond, meer pinautomaten rondom dan ik in menig stadje ben tegen gekomen.. Ik ben tot ‘s avonds gebleven, waardoor ik de pagoda ook verlicht in het donker heb kunnen zien, maar ook het hele proces rond zonsondergang. Zo kwam op een gegeven moment de veegploeg langs, die heel gestructureerd en aangevoerd door in mannetje die voorop liep in een rij rondom de pagoda veegde, waarna iedereen op een schone ondergrond kon bidden.

Dit was Myanmar alweer voor mij, de tijd is voorbij gevlogen, maar wat heb ik veels moois gezien en beleefd! Ik zal jullie nog even wat grappige/eigenaardige dingen over dit land vertellen. Allereerst de betelnut wat een groot deel van de mensen hier de hele dag zit te kauwen. Het zijn pakketjes in een groen blad gevouwen die ze in hun mond stoppen en er dan zolang mogelijk op kauwen. Hierdoor worden hun hele mond en tanden rood en maken ze kennelijk een enorme hoeveelheid speeksel aan. Waar je ook loopt of bent, je hoort altijd wel het geluid van iemand die een roggel aan het ophalen is vanuit z’n tenen ergens, om vervolgens een rode kledder uit te spugen (de vlekken zijn ook overal op de straat te zien). In een bus of trein moet je dus altijd maar hopen dat de wind goed staat, wanneer je een paar rijen voor je het geluid hoort. Erg smakelijk dus.. Buiten het feit dat ik de hele tijd toegelachen wordt door mensen met een half weggerot rood gebit (en sommige zijn nog zo jong..).

Het eten in Myanmar is niet heel bijzonder, voornamelijk noodles, rijst met curry en allerlei bijgerechtjes of iets gefrituurds. Het is vooral allemaal heel olieachtig, iets te als je het mij vraagt. Het is ook een mix van Thais/Chinees/Indies, waardoor iets echt specifieks ontbreekt. Wat nog meer ontbreekt in Myanmar zijn messen, stokjes of vork + lepel, dat is wat je krijgt. Dat zou geen probleem hoeven zijn, alleen krijg je heel vaak hele hompen vlees en/of nog met stukken bot erin. Keus is dus of niet heel charmant eten of vieze vingers.. Qua prijsniveau is het eten echt spotgoedkoop, ik denk dat ik tussen de €0,60 en €2,50 voor een lokale avondmaaltijd heb betaald. De overnachtingen in Myanmar zijn wel wat duurder dan in andere landen, er is dan ook een stuk minder keus vooral in hostels, echter zit er wel meestal een (erg goed) ontbijt bij inbegrepen. Daar tegenover staat weer dat je in de avond weinig geld uitgeeft. In de lokale eettentjes is meestal een televisie waar een film op staat waar iedereen helemaal in verdiept is. Dit zijn echter altijd alleen maar mannen, je ziet zelden een groepje vrouwen in een koffie/eettentje zitten, dan zie je dat er echt nog een groot verschil is in activiteiten buitenshuis. Verder is er ’s avonds niet echt iets te beleven in het merendeel van Myanmar, dus meestal rond een uurtje of 10/11 naar bed, wat ook helemaal geen straf was na een intensieve dag. Ook de hitte maakt sneller vermoeid, maart en april zijn hier namelijk de warmste maanden met zo’n 40 graden in de schaduw en dat is wel te voelen ook (zelfs nog na 9 maanden in Azië).

Al met al is mijn conclusie dat Myanmar een prachtig land is met super vriendelijke mensen, mooie natuur (waarschijnlijk beter buiten het droogseizoen), mooie culturele bezienswaardigheden en een fijne sfeer!

In sommige aspecten is dit land nog zo ongerept en onontwikkeld als India, maar in sommige opzichten zie je ook dat ze zich in enkele jaren al enorm hebben ontwikkeld. Vooral als ik naar de jongere generatie kijken, hoe modern en voortvarend die zijn, in combinatie met de opkomende economie en toerisme, dan denk ik dat dit land er wel komt. In enkele jaren zal het door velen meegenomen worden in het rondje Thailand/Laos/Cambodja/Vietnam, wat enerzijds heel goed is voor het land en anderzijds af zal doen aan de authenticiteit. Dit is waar ik zo van houd en waarom ik dan ook erg blij ben dan ik het land nu in deze staat heb mogen ontdekken!

Morgen vlieg ik naar Maleisisch Borneo, waar ik denk ik zo’n 2 weken door zal brengen in combinatie met een bezoek aan Brunei. Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs, Claudia