Na Chiang Mai ben ik naar het hippie plaatsje Pai gegaan. In het dorpje heerste een erg relaxte sfeer en er was een leuke avondmarkt, met oa weer heerlijk eten! Wat me wel opviel was dat er in deze plaats zo enorm veel Nederlanders waren! Het halve hostel kwam uit Nederland en ’s avonds op de markt hoorde ik overal om me heen mensen Nederlands praten. Voor mij iets too much, hier ben ik nu nog niet klaar voor haha. Ik heb hier een dag een tour gedaan, naar oa een grot, natuurlijke hotspring en prachtige canyon. We waren maar met z’n 6e en toevallig alleen maar meiden, waardoor het een gezellig dagje uit was en we na afloop nog gezamenlijk een hapje gegeten hebben.

In Chiang Rai heb ik ook een tour gedaan van een hele dag, waarin je echt alles in de stad en hele omgeving zag. Zo gingen we natuurlijk langs de bekende witte tempel, welke gemaakt is door een (krankzinnige) kunstenaar en die zo bizar en anders is dan alle andere tempels die ik heb gezien. We bezochten de monkey cave, waar de aapjes vrij rond lopen en toen wij er waren net aan hun speelkwartiertje begonnen, ze gingen namelijk zwemmen en al aanloop nemend het water in duiken, super leuk om te zien! Ook hebben we het 3 landen punt bezocht tussen Thailand/Laos/Myanmar en een long neck village. Je kent ze wel van tv, die vrouwen met kilo’s gouden ringen om hun nek, heel bizar en mooi om te zien! (ter info; de nek wordt er niet langer door, de schouders gaan alleen naar beneden staan) Er was dat weekend ook een balloon festival in de stad, dus daar ben ik ook nog even heen geweest met een paar uit het hostel.

Mijn laatste plaats in Thailand was Sukhothai, een oude hoofdstad vol ruïnes van tempels. Het was mooi en leuk om een dagje door dit park te fietsen, maar na Ayutthaya en de Angkor tempels ben ik natuurlijk redelijk verwend en vond ik het niet heel indrukwekkend.

Dan even heel iets anders. Op plekken met goede wifi vind ik het heerlijk om af en toe tijd voor mezelf te nemen en bv uitzending gemist te kijken. Even lekker Nederlands en zo blijf ik nog een beetje up to date. Zo ben ik bijvoorbeeld helemaal bij met Wie is de mol, maar alsjeblieft het einde niet verklappen, want ik weet niet of het me in Myanmar lukt om te kijken! Sommige programma’s kan je vanwege bepaalde rechten in het buitenland helaas niet kijken, zo ook een van mijn lievelingsprogramma’s die ik al jaren kijk: Over mijn lijk. Voor degene die het niet kennen, in het programma volgen ze elk jaar 5 jongeren die ongeneeslijk ziek zijn en daaraan binnen afzienbare tijd overlijden. Het is zo’n mooi en indrukwekkend programma en ik vond het dan ook erg jammer dat ik het niet kon zien en vele mensen met mij die geklaagd hadden op de Facebook pagina. Na 1,5 maand hebben ze het echter voor elkaar gekregen de rechten te veranderen en was het toch ineens in het buitenland te zien.

Met nog 2 dagen in Thailand (en dus goede wifi) heb ik alle 6 de afleveringen achter elkaar gekeken, met een ochtendje janken als gevolg. Het is zo indrukwekkend om deze jonge mensen te zien die het niet kunnen winnen van de ziekte en gewoon mijn leeftijd hebben, of zelfs nog jonger! Het mooie aan het programma is dat het jongeren zijn die niet bij de pakken neer gaan zitten, maar alles uit het leven halen in de laatste tijd die ze nog hebben. Zo is er oa een jongen die altijd al een nummer op wilde nemen, iemand die een keer in een formule 1 auto wilde rijden en een meisje die nog veel wilde reizen en in haar laatste maanden 2x per maand op reis ging. Het is erg mooi om te zien dat ze dit allemaal nog konden doen en ervan konden genieten, maar ook zonde dat in het leven vaak zoiets heftigs nodig is voordat mensen hun wensen werkelijkheid laten worden…

Ik voel me dan ook een erg bevoorrecht mens, dat ik een van mijn dromen, deze gave reis, aan het beleven ben! Als ik deze verhalen hoor, maar helaas ook verhalen dichterbij mij en mijn familie, dan wil ik iedereen alleen maar meegeven: LEEF! Heb je een droom, probeer het uit te laten komen! Wacht niet altijd maar tot later als je met pensioen bent of zoals in deze gevallen tot het je laatste kans is… Geniet in het nu; van het leven en de mensen om je heen (tja, dit ga ik vanaf mei weer inhalen als ik terug ben), dan kan je later nooit zeggen; had ik maar…!

Tot zover mijn wijze levenslessen! :p Jullie horen weer van me vanuit Myanmar!

Liefs, Claudia