Allereerst nog even de link naar mijn skydive filmpje. Er bleek geluid onder te staan waardoor het geblokkeerd werd. Nu dus iets saaier zonder muziekje, maar jullie kunnen hem wel zien als je wilt: https://www.youtube.com/watch?v=hrx6LW58kXI

Na m’n ouders uitgezwaaid te hebben ben ik naar het eiland Koh Rong Sanloem gegaan. Het deel waar ik zat was heerlijk back to basic, met zo’n 30 huizen, 4 guesthouses en zonder wegen. Je kon overal zonder schoenen door het zand lopen, waardoor ik me af en toe net robinson voelde. Het hostel was ook erg leuk met gezamenlijke diners, ’s ochtends zelfgebakken brood met nutella en de buurtkindertjes die telkens bij ons kwamen spelen.

Daarna ben ik naar Kampot gegaan, waar ik met nog een meisje per scooter de omgeving ging verkennen; met oa een meer, peper plantages, markt en oude ruines van voor de oorlog. De dag begon erg leuk, rijdend door allemaal kleine dorpjes met zwaaiende kinderen, tot het moment dat er op een onverharde weg waarschijnlijk een steentje/kuil was waardoor mijn scooter weg schoot en hop daar ging ik…

Gelukkig reed ik niet hard, droeg ik een helm en was er niks ernstigs, aleen m’n been was helemaal geschaafd. Aangezien het niet diep was (alleen een groot oppervlak), vond ik het niet nodig naar het ziekenhuis te gaan. Goed schoonmaken, betadine erop en dan komt het vanzelf wel goed.

Na 2 dagen werd het alleen helemaal stijf en kon ik amper meer op gang komen als ik had gezeten of gelegen, logisch als je zo’n klap hebt gehad, ook dat heeft tijd nodig. Op dag 5 kon ik alleen wel weer redelijk lopen, maar niet stil staan. Ik kan je vertellen dat dit heel vervelend is, probeer maar is iets af te rekenen in een winkel zonder stil te staan.. Maar goed dit was wel redelijk raar en dat vond iedereen in het hostel ook, dus voor de zekerheid maar even langs het ziekenhuis om te checken of er toch geen klein scheurtje of iets zou zitten. Ziekenhuis zag er op zich redelijk uit, na ingecheckt te zijn begon het wachten op een heerlijk houten bankje. Iedereen om me heen werd geholpen en ik zat daar maar. Toen kwam er na 3 uur wachten iemand naar me toe met de mededeling dat ze even gingen eten en over 1,5 uur terug zouden zijn! Nou vriend, dat dacht ik dus ff niet!! Na een kleine stemverheffing werd er toch iemand van z’n boterham vandaan geplukt. De foto wees gelukkig uit dat het van binnen helemaal goed was, de pijn zou komen door een combinatie van beurse spieren, zwelling en de wond en had dus tijd nodig. De eindafrekening bleek $37 te zijn voor het consult, 2 foto’s en een antibioticakuurtje, daar kan je nog eens voor naar het ziekenhuis gaan!

Ik was van plan om mijn laatste week in Cambodja vrijwilligerswerk te gaan doen, maar dat ging nu helaas niet door. Ik ben uiteindelijk 10 dagen in Kampot gebleven, gelukkig een gezellig plaatsje, waardoor iedereen me op een gegeven moment kende (dat meisje met dat been :p). De locals waren allemaal super lief en bezorgd, iedereen wees met een verschrikt gezicht naar m’n been (ja, alsof ik dat zelf nog niet wist..). Na het verhaal zo’n 100x verteld te hebben was het leuk om er af en toe een andere draai aan te geven, zoals ik heb gevochten met een tijger, reactie: ‘oh really?!’ Haha… Ik heb ook zo’n 20 tips gekregen wat ik met m’n wond moest doen of erop moest smeren. De beste kwam echter van een oud expat mannetje die de hele dag in de bar van het hostel zat te drinken. Hij zei weet je wat, ik koop een Jägermeister voor je, dat helpt echt! (ja, als ik daar een fles van drink, huppel ik inderdaad zo naar buiten :p). Maar goed, jullie hoeven je allemaal niet ongerust te maken hoor! M’n beentje is weer helemaal genezen, nu nog hopen dat de plek helemaal mooi wegtrekt en geen litteken wordt en dan doen we alsof er niks gebeurd is!

Vanaf Cambodja ben ik naar Chiang Mai in Noord-Thailand gevlogen. Meteen werd duidelijk dat dit een stuk beter was dan het zuiden, rustiger en vriendelijkere mensen. Ik heb hier heel veel tempels gezien, m’n Myanmar visum aangevraagd (Yes, in the pocket!), Chinatown bezocht met Chinees nieuw jaar, ‘carnaval’ gevierd met een groep Nederlanders, een kookcursus gedaan, alle avondmarkten afgestruind (stuk of 10!), de parade van het flower festival aanschouwd, naar een ladyboy show geweest en een halve dag olifanten verzorgd!

De kookcursus was erg leuk, ik heb weer wat nieuwe gerechten geprobeerd en ik weet nu een beetje wat er allemaal in zit als ik iets eet. Aan het eind kregen we ook een boekje mee met de recepten. Niemand die alle 100 ingrediënten in huis heeft, als je het in Nederland al kan krijgen, maar het is wel leuk om er thuis straks een beetje mee te gaan vogelen. Testpersonen zijn van harte welkom, wel op eigen risico..!

Het flower festival is 1x per jaar in Chiang Mai, met als hoogtepunt een parade met versierde wagens, dansers en muziekkorpsen. Vroeg opgestaan om een goed plekje te bemachtigen, maar het was gelukkig nog rustig. Iedereen zat netjes op de stoeprand te wachten, erachter 2 rijen met stoelen en daar achter staanplaatsen, waardoor iedereen goed uitzicht had. Toen de eerste wagen om de hoek kwam stormden alle Aziaten de weg op (ja het simpele fenomeen van hekken hebben ze hier nog niet uitgevonden), dus dat deden wij ook maar. Met als gevolg dat iedereen midden op de weg stond en de politie bij elk wagen keihard op fluitjes blazend iedereen aan de kant moest duwen. Echt ik houd heel erg van Azië en Aziaten, maar op dat moment kreeg ik echt moordneigingen, wat een asociaal, egoïstisch volk! Duwen, pal voor je neus staan en zelfs midden door de parade heen lopen, arm om mensen slaan die een instrument aan bespelen waren om een foto te maken, bizar! Afijn, uiteindelijk heb ik me ingehouden en heeft niemand het lootje gelegd en was het erg leuk om alle mooie karren vol bloemen en versiering te zien (net een carnavalsoptocht).

Dan de ladyboy show haha, hilarisch! Zoals iedereen waarschijnlijk wel weet zijn er in Thailand behoorlijk wat mannen die zich verkleden als vrouw of dat ook echt willen worden. Samen met een ander Nederlands meisje ging ik naar de show en ik moet zeggen dat het erg goed in elkaar zat! Het was echt een soort Las Vegas achtige show in het klein, met dans, playback en vooral veel veren. Op sommige nummers kwamen ze best schaars gekleed het podium op, waardoor je kon zien dat sommige al echte borsten hadden (en watvoor..) en sommige nog niet. Ook waren we natuurlijk op zoek naar een bobbel in de broekjes haha, ik weet niet waar ze het weggestopt hadden, maar er was niks op te merken.

Als laatste nog iets wat op mijn to do lijstje stond, olifanten verzorgen! Dit was op een plek waar ze opgevangen worden, vrij rond kunnen lopen en (zover je kan zien) goed behandeld worden. Op dit kamp waren 4 volwassen olifanten en 1 kleintje, we hebben ze eerst eten gegeven (eten en poepen is het enige wat ze de hele dag doen, wat een leven he..). Daarna zijn we met ze naar de rivier gelopen en hebben met ze gebadderd. Het was zo leuk om ze in het water met elkaar te zien spelen en stoeien en er zo dicht bij in de buurt te kunnen zijn!

In mijn volgende blog het laatste stukje van Noord-Thailand en dan ga ik 20feb naar Myanmar, waar ik enorm naar uit kijk!!

Misschien is daar de wifi ook weer een stuk minder, dus als ik niet zo snel meer reageer als normaal, dan weten jullie dat.

Liefs, Claudia

Ps: er staan nog enkele foto's onder het kopje Cambodja en de rest onder Noord Thailand