Nou ik heb het overleefd hoor, de busrit van Vietnam naar Laos (Hanoi naar Luang Prabang). 27,5 uur, waarin we welgeteld 3x gestopt zijn voor diner, lunch en ontbijt/grensovergang, ik op een gegeven moment bijna in m’n broek pieste aangezien deze bus nou precies geen toilet aan boord had en waarin ik weer eens de enige witte was (de meeste toeristen kiezen ervoor om een duurdere vlucht te nemen of de iets kortere route naar Vientiane te nemen). Om 6 uur ’s ochtends kwamen we aan bij de grens, welke pas om 7 uur open zou gaan, dus eerst maar even ontbijten. Je raad het al, om 7 uur was er bij het loket nog niemand te bekennen… Het bleek ook niet zo te zijn dat iedereen in een rij op z’n beurt wachtte voor de exit stempel, maar iedereen gooide z’n paspoort gewoon alvast op de desk. Toen het mannetje om half 8 eindelijk klaar was met z’n koffie, lag z’n hele bureau dus al vol en begon hij willekeurig maar ergens te checken en stempelen. Toen ik door kreeg dat het met een beetje pech nog best wel even kon duren, heb ik mijn liefste glimlach en blonde lokken in de strijd gegooid om hem mijn paspoort aan te wijzen. Deze vriendelijke meneer viel hier natuurlijk als een blok voor, waardoor ik met m’n exit stempel op weg kon naar de Laos kant. Dit betekende een stuk lopen over niemandsland, waarna ik na het invullen van een formuliertje, een pasfoto en wat dollars een mooi Laos visa kreeg! Al met al was de hele rit best prima te doen, 1,5 boek gelezen, mp3 op shuffle (leuk die kerstnummers tussen door..), wat slapen en van het uitzicht genieten. De laatste 2 uur was ik er wel echt behoorlijk klaar mee en wilde ik alleen nog maar zo snel mogelijk eten en naar het hostel. Iedereen die dit proces ook maar iets vertraagde had een lichtelijk probleem haha.

In Luang Prabang had ik een heerlijk hostel met zwembad, waar ik de eerste dag dan ook doorgebracht had om even bij te komen. Ondanks dat het een van de grootste steden in Laos is, voelt het erg knus, gezellig en dorps aan en is het zeker de moeite waard om te bezoeken met al zijn mooie tempels. Ook een uitstapje naar de Kuang Si watervallen, met het meest heldere turquoise water dat ik ooit heb gezien en waar geen eind aan leek te komen, was schitterend! Wat ook geweldig was, was de avond markt op 5min van het hostel. Naast kleding, kussenhoezen, armbandjes etc, kon je hier vooral ook heel goed, veel en lekker eten. Een buffet waar je voor €1,50 je bord zo vol mogelijk kon scheppen, sandwiches, de beste poffertjes (jawel!) ever en vooral overheerlijke smoothies!!

Na het eten was het gebruikelijk om naar Utopia te gaan, de bar voor alle toeristen. Deze sluit alleen om 11 uur, waarna er buiten allemaal tuktuks klaar staan, om iedereen te verkassen naar de bowlingbaan..! Dus daar stond ik dan, in Laos, na een aantal biertjes, midden in de nacht te bowlen, weer eens wat anders zullen we maar zeggen.

In Luang Prabang ontmoette ik ook Jessica, een Zuid-Afrikaans meisje, met wie het erg goed klikt en ik waarschijnlijk een groot deel van Laos samen zal reizen. Met haar ging ik dan ook op weg naar de Gibbon Experience (voor wie geen idee heeft, uitleg volgt later in deze blog). Aangezien we niet zo’n zin hadden in 2x een nachtbus, besloten we heen met de slowboat te gaan. Een veel gebruikt vervoermiddel hier voor toeristen, locals en hun huisdieren (geiten gaan gewoon op het dak), dus iets wat je een keer gedaan moet hebben. Dit betekende 2 dagen van 9 uur op een houten boot, met uit minivans gesloopte bankjes en achterin een ‘wc’ en een plek waar je chips en instant noodles kon kopen. Gelukkig was de boot niet zo vol en hadden we de ruimte. Op de eerste dag hadden we ook gezien wat de beste plekken waren, waar je als het rustig was languit kon liggen en heerlijk kon slapen. We besloten dan ook om de volgende dag om 6 uur de wekker te zetten, om als een van de eerste op de boot te zijn en onze geliefde plekken te bemachtigen. Gelukkig was het het waard om een uurtje eerder op te staan, want we hadden de plekken en hebben de hele ochtend heerlijk liggen tukken! 2 dagen slowboat was weer een leuke ervaring en de omgeving was prachtig, maar je hebt het daarna ook wel gezien, dus terug maar weer met de nachtbus.

De Gibbon Experience was een van de dingen die ik in Nederland al op mijn wensenlijstje had staan en wat was het de moeite waard! Met gelukkig een enorm gezellige groep van 10 personen reden we in 2,5 uur van het kantoor naar de jungle. Hier hebben we 3 dagen gewandeld (lees meestal stijl omhoog over modder paden), wat best een opgave was in de nogal ijle lucht en voor iemand die al 4 maanden niet gesport heeft… Soms dacht ik he het begint te regenen, oh nee dat zijn de druppels die van m’n hoofd vallen haha. Gelukkig waren er tussen het klimmen en klauteren door de ziplines, waarmee je door middel van een katrol aan een touw tussen de boomtoppen door vliegt. Het werd 1x voorgedaan en gecheckt, maar daarna was je op jezelf aangewezen. De snelheid, uitzichten en adrenaline, ook na 20x bleef het nog super gaaf om te doen!! Een ander geweldig aspect was dat we sliepen in een mega boomhut! Meerdere verdiepingen, wc en douche met het beste uitzicht ooit en de enige manier om er te komen was per zipline. Om een goede indruk te geven probeer ik naast de foto’s ook enkele filmpjes erop gezet. Tot nu toe lukt het alleen nog niet helemaal, dus daarom zal ik de links naar de youtube pagina’s onderaan de blog zetten.

De naam is trouwens vooral gelinkt aan het feit dat je zelf als een aap door de bomen slingert, niet zozeer aan het feit dat je gibbons te zien krijgt. Deze kans is namelijk 1% en wij hadden ze helaas dan ook niet gezien of gehoord. Ze hadden ter vervanging wel de rest van het dierenrijk op ons afgestuurd ter compensatie. Zo zagen we overdag in een van de andere boomhutten een slang van zo’n 1,5 meter, was er een hele mierenkolonie in onze boomhut slaapverdieping die uitgeroeid moest worden, kwamen er ’s nachts reusachtige spinnen tevoorschijn op het plafond (of althans dat werd me verteld, ik heb gewoon niet gekeken, zodat ze in mijn gedachte niet bestonden :p) en ofcourse kwam de hele muggenfamilie me ook nog even een bezoekje brengen. En nee ze kwamen niet omdat wij zo’n gezellige groep waren, maar speciaal voor mij… Gekleed in een lange broek en 24/7 sprayend met muggenspray (zelfs op m’n kleren), zat ik nog steeds helemaal onder aargghhh. Zelfs al ga ik in een bad met muggenspray liggen dan komen ze nog vrees ik, dus mocht iemand nog tips hebben, graag!!

Vanaf hier namen we de nachtbus terug naar Luang Prabang om direct een bus door te nemen naar Vang Vieng. Voor de nachtbus hadden we alleen de laatste 2 plekken weten te bemachtigen, wat betekende helemaal achterin de bus, waar 5 stoelen/bedden naast elkaar zijn. Dit betekende dus met z’n 5^e lepeltje lepeltje liggen en op hetzelfde moment draaien, heel comfi… Daarbij hadden we ook nog een race eend als chauffeur, waardoor de gehele rit aanvoelde als een achtbaan en we meerdere keren los kwamen uit onze stoel. Ipv 6 uur in de ochtend kwamen we dan ook al om 4 uur aan. Heel fijn, aangezien de eerste bus door pas om 7 uur ging! Deze bus was een minivan, welke we deelden met alleen maar locals. Je zou denken dat zij meer gewend zijn aan kronkelige bergwegen dan wij. Maar niets was minder waar aangezien binnen de kortste keren de halve bus aan het kotsten was en er constant goed gevulde zakjes het raam uit werden geslingerd… Al met al 2 top ritten dus!

Tot zover Laos voor nu, volgende keer zal ik nog wel wat meer vertellen over hoe ik het land en de cultuur ervaar!

Liefs, Claudia

https://youtu.be/Kd8QS5ctJ7M

https://youtu.be/ABGphXKahRc

https://youtu.be/2bPpPEqMnlQ

https://youtu.be/oLATYhU9pyY