Kennen jullie nog dat verhaal van dat meisje die een tour ging doen op de scooter, nou die ging dus niet haha… Toen we wakker werden om van Hoi An naar Hue te gaan keek ik naar buiten en regen, regen, regen. Het leek me nou niet zo’n goed plan om je eerste dag ooit op een scooter, omhoog en omlaag door de bergen te gaan, terwijl het met bakken uit de hemel komt zetten. Claudje ging ’s middags dus lekker met de bus en maar goed ook, want de rest van de groep vertelde dat het een helse rit was met de regen/wind en de bergpass wel mooi was, maar niet heel bijzonder.

Vanaf dit moment tot aan Hanoi heeft het ook vrijwel continu geregend helaas. In Hue dus als een verzopen kat de oude gebouwen en tempels van de citadel bezocht, wat desondanks erg mooi, groot en indrukwekkend was. In Phong Nha gingen we (Raphael, Jannik en ik) de Dark cave en Paradise cave bezoeken. Hiervoor kon je of een kneiter dure tour boeken, of er met eigen vervoer heen gaan. Ik moest er nu dus toch aan geloven om voor een dag een scooter te huren (wat ik uiteindelijk erg leuk vond!). We gingen eerst naar de Dark cave, wat een actieve grot is. Na 1,5 uur gewacht te hebben op meer mensen, zodat we als groep (9 boys and moi :p) konden vertrekken, regende het ondertussen weer pijpenstelen, maar dat mocht de pret niet drukken (alleen de lichaamstemperatuur..). De tour begon met een gave zipline over de rivier, waarna we het water in moesten (brr..) om naar de grot toe te zwemmen. In de grot een stuk gelopen, in het donker gezwommen en een modderbad. In Nha Trang hadden we bij de spa ook een modderbad gehad, maar dat stelde niks voor vergeleken hierbij, dit was echt modder!! Eenmaal erin kon je amper meer bewegen en m’n bikini was een paar kilo zwaarder na afloop (en een behoorlijk aantal tinten bruiner..), hilarisch!

Na een koude douche, zonder shampoo, met de modder nog in m’n haar en terwijl het nog steeds goot gingen we met de scooter door naar de Paradise cave. Dit was een ‘normale’ grot, waar je gewoon doorheen kon lopen. Het mooiste was dat we op dat moment de enige in de hele grot waren. Dit had misschien als reden dat het ondertussen al aan het eind van de dag was en het nog een aardig stukje lopen/klimmen was vanaf de parkeerplaats. Tegen de tijd dat wij terug kwamen bij de scooter/motors was het dan ook al zo goed als donker. Ik was hier iets minder blij mee, aangezien ik zo nachtblind ben als het maar zijn kan en ze hier nog weinig straatlantaarns uitgevonden hebben. Toen in de middel of nowhere ook nog een ketting van een van hun motors eraf ging was het feest compleet, stonden we dan in het pikkedonker op een landweggetje… Ze bleken hem er zelf niet op te krijgen, dus er zat niets anders op dan hem te laten staan en de volgende dag op te pikken. Maar gelukkig hebben we verder veilig en wel het hostel bereikt.

Vanaf hier was het zeer waarschijnlijk dat ik mijn Duitse jongens, met wie ik bijna 3 weken samen gereisd heb, niet meer tegen zou komen (iig in Vietnam). Vooral in India heb ik heel veel alleen gereisd, wat ik helemaal prima vond. Maar als je een tijdje met mensen opgetrokken hebt, is het toch jammer en gek om ze weer achter te laten en weer even alleen te zijn. Nu duurt dit alleen zijn hier nooit lang. Mijn eerste avond in Hanoi bijvoorbeeld alweer uitgeweest met een Nederlandse en 2 Franse jongens, dus er is altijd meer dan genoeg aanspraak!

Naar Hanoi ben ik per nachtbus gegaan, niks bijzonders opzich, dit zijn dezelfde sleeper bussen als die ik overdag meestal heb. Het hoogtepunt was alleen midden in de nacht rond een uurtje of 3, toen we wakker werden omdat de bus was gestopt en politie/militairen alle bagage van de locals ging doorzoeken. Alle locals in de bus raakten lichtelijk in paniek, een vrouwtje ging in de bus nog even iets van 20 sloffen sigaretten verstoppen en alle dozen/zakken etc werden uit het ruim gehaald en geopend. Alles werd in beslag genomen, van het meeste konden we niet zien wat het was, maar uit een van de grote zakken kwamen allemaal botten!! Geen idee watvoor botten of wat ze ermee willen doen (misschien wil ik het ook wel niet weten..), maar een beetje creepy was het wel!

Hanoi is net als Ho Chi Minh een mega stad, met een aantal mooie gebouwen. Het leukste vond ik het oude centrum, dat bestaat uit allemaal kleine straatjes, vol scooters (werkelijk alles kan vervoerd worden per scooter) en vrouwtjes die van alles verkopen. Voor de deur van mijn hostel lagen de bloederige stukken vis en vlees lekker in het zonnetje, ernaast worden broodjes gemaakt, staat iemand met een fust bier om dorstige voorbijgangers te voorzien en alle andere prullaria die je maar kan bedenken. Geweldig, ik kan hier uren rondlopen, of gewoon ergens gaan zitten, om alles wat voorbij komt te aanschouwen!

Vanuit Hanoi een tour gedaan naar Halong Bay, een van de 7 wereldwonderen der natuur. En hierover is niets teveel gezegd, want wat was het mooi en er kwam werkelijk geen eind aan alle mooie rotsen/eilanden. Met een groep van zo’n 30 jongeren brachten we de 1^e nacht door op de boot en de 2^e nacht op een privé eiland. Geweldig mooi en ook erg gezellig, alleen voor mij misschien iets teveel een party tour. Begrijp me niet verkeerd, zoals jullie misschien wel weten houd ik ook best van een drankje (of meerdere) op z’n tijd en ben ik best in voor een feestje. Maar ik houd er niet zo van wanneer mensen het stoer vinden als ze aan het eind de grootste bon hebben, het meest dronken zijn, de grootste kater hebben, of het stoerst zijn omdat ze om 8 uur bij het ontbijt als eerste weer een biertje nemen… Tja, ik ben ook geen 18 meer he :p Gelukkig waren er ook best meer mensen zoals ik, met wie ik me prima vermaakt heb!

Mijn laatste stop in Vietnam was Sapa, een plaatsje in de bergen richting de grens met China. Toen ik de bus uitkwam stonden er al allemaal vrouwtjes in traditionele kleding klaar (dit dragen ze daar ook echt). Ik ben uiteindelijk met Song (17, getrouwd toen ze 15 was, heel normaal daar) meegegaan. We hebben eerst een trekking gedaan van 5 uur door de bergen naar haar huis, waar nog zo’n 8 andere familie leden wonen en een hele boerderij aan dieren. Het was echt een primitieve homestay, maar geweldig om hier een nacht te slapen en eten! ’s Middags had ik mazzel, want er was namelijk een trouwfeest in het dorp. Ik werd volledig aangekleed in de traditionele kledij (het duurde even voor ze een broek hadden gevonden die over mijn heupen kon haha), inclusief een ‘hoedje’ wat hoort wanneer je naar een bruiloft gaat zo zeiden ze. De bruiloft was niet veel meer dan een eet en drink festijn in de hut van de ouders van de bruidegom, waar bleek dat ik vrijwel de enige was met dat ding op m’n hoofd… Aangezien het huis gebouwd is op Vietnamese lengtes, heb ik m’n hoofd met dat ding wel ontelbaar keer tegen de deurpost en balken gestoten haha. Maar wat was het een geweldige ervaring om daar als enige blanke te zijn en alles te ervaren!! De volgende dag nog een trekking van 3 uur door de rijstvelden gedaan, de omgeving is echt prachtig!

Dat was het dan in Vietnam, het land van de scooters, stokjes, hoedjes, rijstvelden, springrolls, onaardige busmannetjes, maar voor mij ook vooral heel veel gezelligheid met een hoop leuke mensen die ik heb ontmoet! Vanavond neem ik de bus naar Laos, 26 uur (maar kan ook 36 worden las ik op internet), wish me luck..! Ik ben erg benieuwd naar weer een nieuw land, waarvan ik nog niet helemaal weet wat ik moet verwachten. Hopelijk kom ik er ooit aan en dan breng ik jullie weer op de hoogte!

Liefs, Claudia