Na Ho Chi Minh ging ik naar Mui Ne, maar jezelf verplaatsen werkt hier wel even iets anders dan in India en Sri Lanka. Waar je daar eerst met je hele hebben en houwen naar het busstation moest zien te komen, om vervolgens een poging te doen de juiste bus te vinden, die al stampvol bleek te zijn. Hier ga je naar de receptie van je hostel, je zegt waar je heen wilt, betaalt en je wordt voor de deur opgehaald met een touringcar. Dus amper meer gesjouw met die backpack en voor de iets langere stukken (alles boven de 5 uur vinden ze hier lang, dat is ook wel even anders dan India waar 10 uur heel normaal is..) zijn het zelfs vaak bussen met wifi (als het werkt) en een soort ligstoelen! Mijn voorkeur gaat toch uit naar lokale bussen, dat heeft toch wel wat en het is goedkoper, maar het is ook wel weer heel relaxt op deze manier. Vanaf Nha Trang naar Quy Nhon zeiden ze dat er alleen maar lokale bussen waren, dus ik keek er al helemaal naar uit. Het bleek alleen wederom een touringcar te zijn, met als enige verschil dat er alleen maar locals in zaten en ik. Vervolgens werd er voor in de bus op een tv scherm ook nog een Vietnamese komedie aangezet op standje hardhorendheid, waardoor de hele bus continu in een deuk lag en ik niet eens m’n eigen muziek kon horen. Toch weer een ervaring dus.

Ook voor de uitstapjes zijn er geen buslijnen oid, dus wederom naar de receptie en een tour boeken, het is bijna vakantie op deze manier :p Het budget moet hier dus wel iets bijgesteld worden. Waar ik in India en Sri Lanka voor €16/€18 per dag rond ben gekomen, is mijn doel hier om binnen de €25 proberen te blijven. Ook de vele drankjes ’s avonds helpen hier natuurlijk niet aan mee haha, maar na mijn celibate tijd mag dat wel event!

Eigenlijk heb ik ook niet heel veel inspannends gedaan in de meeste plaatsen haha.

Allereerst dat zoveel mensen (vooral de vrouwen) mondkapjes dragen! Wanneer je op een scooter/motor rijdt in een mega stad als Ho Chi Minh kan ik dat begrijpen. Maar als je 5 uur in een airco bus zit of wanneer ze aan het werk zijn in het hostel (ok, soms wil je niet weten hoe het ruikt in een 8-persoons kamer zonder ramen, maar dat terzijde..) snap ik de mondkapjes toch niet helemaal. En ze hebben ze in alle mogelijke kleuren en designs, dus voor elke outfit een andere denk ik.

Waar ik toch best wel blij ben met het kleurtje dat ik in 3,5 maand gekweekt heb, doen ze (wederom vooral de vrouwen) hier alsof het het ergste is dat er bestaat. Ze laten dan ook geen stukje huid onbedekt, foeilelijke huidkleurige kousjes aan in de slippers, lange mouwen of huidskleurige armstukken/handschoenen en ze dragen werkelijk de rieten hoedjes (zoals ik op de foto in de boot). En als het even kan graag nog een paraplu erbij..

Ze hebben hier ook geen tuktuks. Je kunt kiezen uit een taxi, wat in je eentje vaak wat prijziger is, of een scooter die als taxi fungeert. Nu vind ik het heerlijk om achterop een scooter te zitten en te genieten van alles om me heen met een heerlijk windje. Alleen achterop een scooter met je backpack is toch wel ff andere koek. Voornamelijk in de bochten moet je echt op de balans letten, voordat de backpack ineens z’n gewicht in de strijd gooit.

Oh ja en ook hier zijn er trouwens weer fotomomentjes. Gelukkig niet zoveel als in India, maar mijn blonde hoofd trekt nog steeds af en toe bekijks.

In Mui Ne heb ik 2 Duitse jongens ontmoet, Raphael en Jannik, met wie ik sindsdien in elke plaats weer samen kom. Zij reizen namelijk per motor door Vietnam, wat niet echt voor mij weggelegd is. Allereerst aangezien ik nog nooit een scootor/motor aangeraakt heb, ik de afgelopen weken genoeg mensen gezien heb met allerlei verwondingen en de bus ook wel relaxt vind zo nu doen. De groep motorrijders is in de loop van de plaatsen uitgebreid naar 9 personen (Taiwan/Nederland/Frankrijk/Zwitserland/Engeland), waardoor ik ze als een groupie als 10^e persoon telkens volg. Met als gevolg dat ik, doordat ik meestal later vertrek dan zij, alle vergeten voorwerpen mee mag brengen naar de volgende plek… Het is wel enorm gezellig met telkens zo’n grote groep, je leert elkaar steeds beter kennen en leuk om samen te eten, dingen te ondernemen of uit te gaan!

Aangezien het ook wel leuk is (denk ik) om het een keer mee te maken en je dit land eigenlijk niet kan verlaten zonder op een scooter te hebben gereden, heb ik besloten morgen met ze mee te rijden van Hoi An naar Hue. Dit stuk schijnt een beroemde en hele mooie pass te zijn, waardoor heel veel mensen de route per scooter afleggen en een bedrijfje je backpack naar je volgende hostel brengt. Wees gerust ik ga niet per motor, een automatische scooter is meer dan genoeg voor mij :p. Maar vind het als nog best een spannende onderneming haha.

Foto’s van de afgelopen plaatsen staan er ook weer op. Volgende keer dus mijn avonturen op de Vietnamese wegen en vast nog veel meer moois!

Liefs, Claudia