Bussen, de afgelopen weken heb ik al ontelbaar veel lokale bussen gezien and I like it!

Om te beginnen bij de ‘busstations’ (niet meer dan een plein waar bussen af en aan rijden, geen borden of iets dergelijks te bekennen). Alles is geschreven in de lokale taal, waardoor ik er geen touw aan vast kan knopen. Meestal zoek ik gericht een mannelijk slachtoffer uit (vrouwen zijn vaak verlegen en de mannen helpen me maar al te graag

Overigens vraag ik in de bus ook nog minimaal 2x of de bus wel echt gaat naar mijn plek van bestemming. Wanneer je in India namelijk vraagt: ‘gaat deze bus naar…’, zal er 9 van de 10 keer ja geantwoord worden (of althans ze doen de head wobble, wat voor ons lijkt op nee schudden, maar hier ja betekend). Ze zijn hier namelijk niet zo goed in nee of weet ik niet zeggen, dus ik vraag het altijd nog minimaal 2x na voor ik het ook echt geloof.

In de bus zitten voorin de vrouwen en achterin de mannen, en waag het niet om als vrouw achterin in te stappen, want je wordt direct naar voren gedirigeerd! Er komt vanzelf een mannetje langs van wie je een bonnetje krijgt en bij wie je kan betalen. Om een idee te geven; voor zo’n 5 uur in 3 verschillende bussen, betaal je omgerekend zo’n €1,50. In Nederland red je het daarvoor waarschijnlijk nog niet eens van het busstation naar Capelsebrug… Ok voor reizen met lokale bussen moet je wel wat tijd uittrekken, want snel gaat het niet, vooral wanneer je ook nog meerdere overstappen hebt. Voor mensen die maar 2/3 weken de tijd hebben om rond te reizen, raad ik dan ook af om alles met behulp van lokale bussen te doen.

Door de bus is aan het plafond een touw gespannen wat leidt naar een belletje voor in de bus. Het mannetje van de kaartjes bedient ook het touw wanneer er iemand uit moet, opent/sluit de deuren en helpt de chauffeur manoeuvreren in nauwe gelegenheden. In sommige bussen bedient deze goede man ook nog de muziekinstallatie, waardoor je wordt getrakteerd op Indische Bollywood hits tijdens de reis. Niet te vergeten, natuurlijk gecombineerd met het constante getoeter, getoeter en nog eens getoeter!

Dan de plekken, meestal zijn het bankjes voor 3 personen, alleen wel gemaakt voor 3 Indische personen, geen ‘grote/dikke’ witte mensen (gelukkig ben ik nog iets geslonken het afgelopen half jaar). Dit kan dus best gezellig op elkaar geplakt zijn, afhankelijk van wie er naast je zitten. De beste plaats is sowieso aan het raam, een heerlijk verfrissend windje en een mooi uitzicht. Wanneer het rustig is, is een gangpad stoel ook best prima, kan je een beetje over leunen wanneer het te knus wordt. Echter wanneer de bus voller en voller stroomt is deze plek wat minder plezant, dan fungeer je namelijk als bijzettafeltje. Tijdens een van de ritten zat er namelijk 1 iemand half op m’n schoot, eentje op m’n tas en er stond een boodschappentas op m’n schouder…

En dan heb je nog staan! Tot nu toe mocht ik mezelf gelukkig prijzen met een zitplek, maar tijdens mijn hop-on-hop-off tour moest ook ik eraan geloven. Ik had ook nog is de route uitgekozen waarop de weg geen weg meer te noemen viel, waardoor een ritje in de achtbaan er niks bij was. Man man, dit is de beste workout die je maar kan krijgen, elke spier in je lijf staat strak gespannen om maar te zorgen dat je overeind blijft. We stonden ook nog een lange tijd stil, omdat er voor ons een opstopping/ongeluk was. Dit gaf iedereen uit de omgeving de gelegenheid om ook in de bus te stappen, waardoor de woorden ‘vol en gesandwiched’ voor mij een geheel nieuwe betekenis hebben gekregen… Tel daarbij op dat het begon te regenen, waardoor iedereen de raampjes (rolluik achtige dingen) naar beneden deed en we dus met 100 man in een dichte sauna stonden. En voor wie weet hoeveel ik van benauwde sauna’s houd.. Ik was dus blij dat ik niet van m’n graadje ben gegaan.

Dan nog het fenomeen interesse van de naaste buren. Heel veel mensen zijn oprecht geïnteresseerd in waar je vandaan komt, of je getrouwd bent, hoe je heet etc. Dit willen ze dan ook kosten wat het kost weten. Ook al lig ik met muziek in mijn oren lekker te dutten, of een boek te lezen, ze tikken je gewoon net zolang aan tot ze je aandacht hebben en ze los kunnen barsten met hun hele riedel aan vragen.

Nu denken jullie vast, waarom vind ze die bussen dan zo leuk..?! Wel, je zit als enige mafkees tussen alle locals. Iedereen is vriendelijk, lacht naar je, wil je helpen of een praatje met je maken. Je ziet het ‘echte’ leven, allerlei soorten mensen en mooie omgevingen voorbij komen. En zolang niemand me nodig heeft, kan ik genieten van dit alles onder het genot van Blof, Paul de Leeuw of Nick & Simon in m’n oren. So I like it!!

Liefs, Claudia