Het was dan eindelijk zover, vorige week kon ik beginnen aan mijn grote avontuur door Azië!! Maar man man, dat vergt toch wel wat voorbereidingen… Of althans in mijn geval, een backpacker die er wel van tevoren alles aan gedaan wil hebben.

Vooral de laatste weken waren om gek van te worden, alles uit mijn rugzak heeft de keukenweegschaal wel gepasseerd (kan het nog vervangen worden door een lichtere variant of toch maar thuis laten..), muziek op de mp3 zetten, boeken op de ereader, laptop instellen en ga zo maar door. Met een uiteindelijke backpack van zo’n 15kg voor een jaar vond ik het best netjes, ik blijf toch een vrouw he

3 vluchten en zo’n 25 uur verder was ik dan eindelijk op bestemming, een lange maar goeie reis. Toen ik om half 5 ’s nachts in Mumbai het vliegtuig uitstapte, over het tapijt op het vliegveld liep, de typische Indische geur me tegemoet kwam en de thermometer al 30 graden aangaf, kreeg ik gelijk weer de kriebels om dit mooie land verder te ontdekken.

Op Trivandrum werd ik opgehaald door de chauffeur. Wat bij de nogal achtbaanachtige landing al bleek, was dat de moesson mijn aankomstdag een mooi begin vond om zich te laten zien. Met bakken, maar dan ook bakken kwam het uit de hemel zetten! (ik zal in nl niet meer zo snel klagen over een paar spetters :p). Ik vond het heel cool om mee te maken, maar hoopte wel dat dit niet 1,5 maand zo zou blijven..

Ik ging naar Varkala, waar ik bij Micha in zijn prachtige huisje verbleef, tussen de bananen- en palmbomen. De dagen erna was de moesson mij gelukkig iets beter gezind en regende het alleen ’s avonds, en de laatste dagen was het zelfs helemaal droog, volle zon en 40 graden.

Donderdag ging mijn lonely bestaan eigenlijk pas echt beginnen, per motor/trein/riksja ging ik me naar de volgende plaats begeven (Champakulam, gelegen in de backwaters). De treinrit was ook een geweldige ervaring, ik had een soort klein bed waardoor ik heerlijk languit kon zitten. M’n buurjongen heeft de halve reis tegen me aangepraat, z’n hele levensverhaal verteld (waar ik de helft niet van verstond door de lawaaierige trein) en alle foto’s op z’n telefoon laten zien. Er komen continu mannetjes voorbij die alle soorten eten/drinken verkopen die je maar kan bedenken. Daarnaast was het uitzicht fenomaal mooi, wat het bijna jammer maakte dat ik eruit moest.

Ik heb hier een heerlijk hutje aan het water met schommelstoel op m’n veranda, en waar een bizarre hoeveelheid aan eten aan het water wordt opgediend, dus weer heel vervelend… Vanochtend om 6 uur vertrokken voor een boottrip door de backwaters. De natuur is geweldig, nog groener dan normaal door de moesson, overal palmbomen en het geluid van vogels. Het vroege opstaan was het ook meer dan waard. Je ziet alles en iedereen ontwaken en aan het water wordt tanden gepoetst, (af)was gedaan, gebadderd, maar ook vuilnisbakken geleegd (tja, het blijft India..).

’S middags wilde ik een bootje nemen naar de overkant om een stukje te gaan wandelen. De bootmeneer sprak alleen de lokale taal, maar onderweg kwamen we langs de kant zijn familie tegen en gelukkig spraken zijn dochters wel een beetje Engels. Na de standaard vragen (naam/afkomst/getrouwd etc) werd ik uitgenodigd bij ze thuis, waar ik op een stoel werd gezet, kennis maakte met de rest van de familie en een glaasje kokoswater kreeg. Een super lieve, gastvrije familie, die ik na wat foto’s gemaakt te hebben, bedankt heb met (omgerekend) 50 cent, een pen en een stroopwafel! Zij blij, ik blij, want dit soort ervaringen is wat mijn reis compleet maakt, naast alle toeristische hotspots!

Nog een paar dingen die ik even kwijt moet over het leven hier:

• Koude douche; brrrr ondanks de warmte
• Muggen, muggen en nog eens muggen zucht… (waarom ben ik zo lekker?! :p)

• De hele dag lachen en knikken naar iedereen (ik kan me nu voorstellen hoe Maxima zich moet voelen op koningsdag)

  

Het is alweer een veels te lang verhaal geworden, sorry jongens! De volgende zal ik sowieso wat korter maken! Ik zal de kaart bijwerken, zodat jullie een idee hebben waar ik me bevind en wat foto’s plaatsen, zodat jullie kunnen zien hoe mooi India ook is, in plaats van alleen maar het beeld van drukte/chaos/viezigheid/koeien (wat ik overigens ook erg mooi vind op een andere manier!)

Liefs, Claudia